Το 2010 θέλω να γίνω Εθνάρχης

Κατ’ αρχάς, χρειάζομαι ένα κομμάτι γης. Μικρό; Μεγάλο; δεν έχει σημασία. Αρκεί να βάλω γύρω ένα συρμάτινο πλέγμα και να βρω ένα καλό όνομα. Τότε από γη θα γίνει η δική μου γη. Θα φέρω όλους τους φίλους και γνωστούς. Να ‘χουν κοινά χαρακτηριστικά το οποίο μεταφράζεται σε κοινή καταγωγή. Θα μας μοιράσω γη και αρμοδιότητες, θα μας δώσω ένα αλφαβητάρι από μια άγνωστη γλώσσα που φτιάχτηκε για μας, δώρο απ’ τους προγόνους μας, και 1000 έτοιμες λέξεις για ξεκίνημα…

Θα έχω τη γη, τη γλώσσα, τους ανθρώπους, την κοινή καταγωγή … θα έχω κάνει Το Κράτος που ονειρεύομαι.

Έπειτα, θα βρω ένα αόρατο υπερδυνατό κάτι. Αυτό που όρισε να είμαστε όλοι μαζί. Αυτό που θα μας προστατεύει στις δύσκολες στιγμές. Αυτό που θα θέσει απαράβατα κοινωνικά δόγματα για την πετυχημένη συμβίωσή μας. Αυτό που δε θα είναι σαν τα άλλα κάτι των γειτόνων αλλά το σωστό κάτι. Αυτό το κάτι που θα χρησιμοποιώ να επιβάλλομαι. Αυτό το κάτι που θα πιστέψουμε ότι θα μας ξεχωρίζει από τους άλλους∙ Θα μας κάνει μοναδικούς και αλάνθαστους, άτρωτους και αθάνατους.
Κατόπιν, θα επιδιώξω να μας θωρακίσω.
Θα βρω ένα φόβο εύκαιρο. Ανθρωπόμορφο σαν και μας μα θα δύνανται να διακρίνουν όλοι πόσο διαφορετικός θα ‘ναι. Δε θα μιλάει όπως εμείς, Δε θα πιστεύει ότι εμείς, δε θα ‘χει το ίδιο χρώμα με μας, μα θα θέλει να κλέψει ό,τι «καλό» έχουμε εμείς. Και θα τον αποκαλέσω παντοτινό εχθρό μας. Στην αρχή θα προστατέψω από δαύτον ότι με κόπο αποκτήσαμε και αν λίγο δυναμώσω, θα αναλάβω να του εξηγήσω τι είναι σωστό. Διότι αυτό είναι το σωστό! Και αν δε λέει να καταλάβει με το καλό…κάτι θα βρω να του δώσω να καταλάβει. Και αυτό το κάτι θα είναι ιερό.

Αφού στα γη, στους ανθρώπους, στη γλώσσα και στην καταγωγή θα έχω προσθέσει την πίστη και τους εχθρούς…θα έχω κάνει Το Έθνος που ονειρεύομαι.

Τέλος, θα βρω τους ήρωες. Όλοι εκείνους αγαπούν, όλοι εκείνους θέλουν να μοιάσουν. Θα φέρω διηγήματα στα σχολεία από τα ανδραγαθήματα των προγόνων μας που έδωσαν τη ζωή τους για μας. Δε μπορεί…και κάποιοι σκόρπιοι ήρωες θα υπάρχουν ανάμεσά μας…ειδάλλως, τι σόι Άριοι είμαστε; Και αν όχι, θα τους κάνω..βλέπε Αμερική! Μέσα από τις θυσίες των ηρώων μας για τα κοινά μας πιστεύω θα κερδίσω την εύνοια του νεοδημιούργητου λαού μου για αυτό που εγώ εγώ πιστεύω. Για ότι όλοι θα πιστέψουμε.

Έτσι, στη γη, τη γλώσσα και τους ανθρώπους, στην καταγωγή την πίστη και τους εχθρούς θα έχω προσθέσει και την αγάπη για όλα αυτά…οπότε, θα έχω κάνει Την Πατρίδα που ονειρεύομαι.

Και αφού γενώ εθνοδημιουργός και εθνάρχης ταυτοχρόνως και θα ‘χω κάνει το καπρίτσιο μου, θα παραμείνω ένα χρόνο. Μέχρι την άλλη πρωτοχρονιά, αυτή του 2011. Και θα γυρίσω πίσω. Στο κράτος, το έθνος, την πατρίδα που άφησα. Τη δική μου πατρίδα. Εκείνη που αγαπώ το ίδιο με σένα, πατριώτη. Μα πλέον δίχως φόβο…Στην ίδια γη, μαζί με ανθρώπους, με πίστη ότι μπορούμε να ζήσουμε όλοι μαζί υπό ευημερία κάτω απ’ τον ίδιο ήλιο, δίχως ευφάνταστους εχθρούς, με αγάπη για την Ελλάδα που σέβεται τον κάθε μετανάστη όπως σέβεται τον εαυτό της.