Όταν οι τύψεις ασελγούν...

Ήρθε ο πατέρας του δολοφονημένου Αυστραλού τουρίστα και με τιμώρησε με το χειρότερο δυνατό τρόπο.
Μου έδωσε καρδιά να χτυπάει στη μνήμης μου το μνήμα κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό …να της τρυπάει τ’ αυτιά…να της ματώνει τα τύμπανα… να μην ησυχάζει…η μνήμη μου…
Μου έδωσε ζωή να θυμάμαι για πάντα πόσο πολύ κείνος πόνεσε και πόσο πολύ εγώ έφταιξα…
Μου έδωσε ντροπή…όχι γιατί είμαι Έλληνας αλλά γιατί έχω κάτι κοινό με τον καταραμένο φονιά…
Ήρθε ο πατέρας του αδικοχαμένου παιδιού και μ’ έκανε πληγωμένο τουρίστα στον τόπο μου…