Δεισιδαίμων ορθολογισμός

ο εφευρέτης της τύχης έδωσε ένα καίριο μεταφυσικό πλήγμα στο μαλακό υπογάστριο της συγκυρίας.

Μια μαλακισμένη εφεύρεση που σκόρπισε παθητικότητα και ψαλίδισε αισιοδοξία.

Λέω να απλώσω τα χέρια μου και να μαζέψω όση τύχη χωρά στα χέρια μου.

Να κλέψω και από τη δική σου..λίγη, όση μπορώ!

Μα εσύ, μη με προδώσεις, μη με καταδικάσεις.

Δεν είμαι κλέφτης, δεν είμαι στοιχειωμένος.

Ούτε, βέβαια, είμαι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της δεισιδαίμονης αλυτρωτικής αδράνειας.

Μία πινελιά αφύπνισης είμαι, ένας μικρός λεπτοδείκτης στο καβουρδιστήρι του ορθολογισμού.

Υ.Γ.: Στα 20 μου χρόνια με είχε απασχολήσει again το θέμα και είχα κάτι ψιλογράψει εναντίον της μοίρας, μιας μεταφυσικότερης εκδοχής της τύχης. Παραθέτω ένα στροφάκι στο οποίο πικάρω τον παθόντα και "αναξιομαθόντα":

Πέφτουνε φύλλα γύρω μου, φθινόπωρο αγχωμένο.

Το αίμα μου έγινε νερό σε μέρος ξεχασμένο.

Θα μείνω εδώ όπου η βροχή με βρίσκει μουσκεμένο!