Μαριονέτα μ᾽ ένστικτο

Kάποτε γεννιέμαι ακόλουθος, τυφλόπιστος, άσκεφτος

και κάποτε ατίθασος, αντάρτης, παράταιρος.

Κάποτε γεννιέμαι δουνελάβειος, διαπραγματευτής, εμποράκος

Και κάποτε τσεκουράτος, ακούνητος, αρσενικός.

...

Κάποτε κινούμαι απ᾽ τα χρωστούμενα. Χρήματα, χάρες, βοήθεια

και κάποτε από ένστικτο. Με τραχύτητα και γρηγοράδα. Ζωωδώς.

Κάποτε κινούμαι όπως εσύ. Το ίδιο. Φονεύω από λίγο το αυθόρμητο

Και κάποτε ως αγέρας αδάμαστος. Αλόγιστα και απρογραμμάτιστα.

...

Κάποτε πεθαίνω από χρόνο. Πνίγομαι στον κύκλο της ζωής τον φονικό

Και κάποτε απρόσμενα, ανύποπτα, ηρωικά ή περίεργα. Άδικα.

Κάποτε πεθαίνω από θάνατο. Ξαπλώνω μέρες σαν το σκυλί και περιμένω την αφεντιά του

Και κάποτε πάλι από θάνατο. Ανασαίνοντας ζωηρά μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

...

Κάποτε πιστεύω πως αξίζω να να πεθάνω

και κάποτε πως αξίζω να ζήσω

να πιστέψω το απίστευτο, ν᾽ αποδεχθώ το αφύσικο

στα χέρια σου να ᾽μαι μια μαριονέτα μ᾽ ένστικτο, στα χέρια σου, να μη φανερωθώ.