Θέλω τόσο να σε δω, να σε γνωρίσω. Σε περιγράφουν κάθε μέρα οι γονείς μου και οι φίλοι, οι γείτονές μου και οι πολιτευτές. Είσαι άραγε τόσο άσχημος όπως ο Κουασιμόδος; Είσαι άραγε τόσο επικίνδυνος όπως ο Γιάννης Αγιάννης; Είσαι άραγε φορέας μολυσματικών ασθενειών όπως ο Τομ Χανκς στο "Φιλαδέλφεια"; Είσαι άραγε τόσο άπλυτος όπως ο Κλιντ Ίστγουντ ενός γουέστερν; Είσαι άραγε τόσο διαφορετικός όπως ο ΕΤ ο εξωγήινος; ... Θέλω τόσο να σε δω, να σε ρωτήσω. Ξέρω μονάχα πως ζητάς τη ζωή μου. Γιατί τη δική μου; Έφταιξα εγώ για την πείνα σου; Τη δίψα σου; Έκλεψα εγώ τα ρούχα σου; Τα παπούτσια σου; Σου πήρα από το κομοδίνο τα φάρμακά σου; Άλειψα μήπως ξοπίτηδες με αλάτι τις πληγές σου; Στέρησα εγώ τη δημοκρατία από τον τόπο σου; ... Θέλω τόσο να σε γνωρίζω, να σε ρωτήσω. Μια περιέργεια, τίποτα παραπάνω. Ξέρω, δε θα μου λύσει την απορία αυτή το τείχος που ᾽χτισαν ανάμεσά μας. Μα και αν το γκρέμιζαν, χρόνια μετά, θ᾽ άλλαζε κάτι; Το ίδιο άσχημος θα ᾽σουν, στοιχηματίζω. Το ίδιο επικίνδυνος θα ᾽σουν, στοιχηματίζω. Το ίδιο βρώμικος θα ᾽σουν, στοιχηματίζω Όχι, δε θέλω να σε δω, ούτε να σε ρωτήσω.
Σάββατο 23 Απριλίου 2011
Το τείχος
Αναρτήθηκε από St. Parastatidis στις 3:00 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου