Tα διαδοχικά σκάνδαλα, στα οποία εμπλέκεται το ΠΑ.ΣΟ.Κ., μεταφράζονται ποικιλοτρόπως από τις εσωκομματικές τάσεις της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και οι δρόμοι αξιοποίησής τους, πέρα από τη δεδομένη διαφορετική αφετηρία, δείχνουν να μην τέμνονται πουθενά.
Κάθε σκάνδαλο αποτελεί τροφή για νέες θεωρίες συνωμοσίας, που πλανώνται ως γκρίζα σύννεφα και σκιάζουν τον μη ανατέλλοντα πράσινο ήλιο, συμβάλλοντας έτσι στην απιδεολογικοποίηση και, εν τέλει, στην πολιτική γύμνια του χώρου.Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. διανύει μία περίοδο, όπου οι εσωκομματικοί κατάσκοποι είναι χρησιμότεροι των στελεχών που πολιτικά συνθέτουν και επαρκώς αντιπολιτεύονται.
Ας συνωμοτήσουμε και εμείς οπότε…
Το σκάνδαλο Siemens, που σχετίζεται άμεσα με την περίοδο του εκσυγχρονισμού, τείνουν να εκμεταλλευτούν οι Προεδρικοί, για να κλείσουν έναν κύκλο που έπρεπε να είχε κλείσει εδώ και 4 χρόνια (σύμφωνα και με τα λεγόμενα των ίδιων των εκσυγχρονιστών). Βέβαια, φαντάζει δυσάρεστο για τα στελέχη του μία γερμανική εταιρία να αποτελεί οδηγό για τις εξελίξεις στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά διαφαίνεται και ως η εναπομείνασα σωσίβια λέμβος, για να ανακάμψει πολιτικά ο δημοφιλής κεντροαριστερός χώρος. Η πρόταση Λαλιώτη (προσωπικά τον θεωρώ μετρ του είδους) για την επανίδρυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. την 3η του Σεπτέμβρη είναι ίσως και το τελευταίο γράμμα του συνθήματος του 2004: «Γιώργο προχώρα, άλλαξε τα όλα».Οι πολυαναμενόμενες ρήξεις, τομές και ρηξικέλευθες προτάσεις δεν ήρθαν και οι αντ’ αυτών άτολμες μεσοβέζικες λύσεις δεν έπεισαν τους ψηφοφόρους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που, εν τέλει, δεν ενδιαφέρονται για την επίπλαστη ενότητα του κόμματός τους, ούτε για το μισό ή το άλλο μισό ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά για το ΝΕΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Οι του ρεύματος δείχνουν να απολαμβάνουν την κομματική νάρκη του χώρου τους και η ισχνή, σκανδαλωδώς σκιώδης, αντιπολίτευση βασίζεται στη θεωρία τού: δεν ξυπνάμε τον υπνοβάτη. Παράλληλα, υπάρχει μια έντονη κινητικότητα από μέρους τους με συνεχείς επαφές, κυρίως στην περιφέρεια, για να ισχυροποιηθεί η τάση σε επαρκή βαθμό, κάτι που σχεδίαζαν και με τη δημιουργία του περίφημου ομίλου προβληματισμού, μια προσπάθεια που απέβη άκαρπη. Ο Βενιζέλος δύσκολα θα γίνει Χίλαρι και η γραμμή του ρεύματος είναι: εκλογές το συντομότερο δυνατό-ήττα-αλλαγή ηγεσίας.Η χαλαρή ψήφος κατά του δικομματισμού είναι και ο επόμενος στόχος, σύμφωνα με τον οποίο ένα πολύ χαμηλό ποσοστό για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε συνδυασμό με το κατάλληλο ύψος του πήχη προσδοκιών μπορεί να θέσει και θέμα αλλαγής ηγεσίας, κάτι που θα βόλευε και άλλους επίδοξους διαδόχους.
Οι επίδοξοι διάδοχοι αποτελούν την τρίτη και μη ομογενοποιημένη τάση. Οι “ασχημάτιστοι σχηματισμοί” βολεύονται με την υπάρχουσα κατάσταση και αποφεύγουν τη δημιουργία δικού τους μηχανισμού για τη διεκδίκηση της προεδρίας, προσμένοντας να οικειοποιηθούν αμιγή το μηχανισμό των προεδρικών σε ενδεχόμενη αλλαγή ηγεσίας.
Βέβαια, όλες αυτές οι θεωρίες συνωμοσίας μπορούν να μεταμορφωθούν σε ρεαλιστικές πολιτικές πρακτικές μόνο σε μία εκλογική διαδικασία, όπως οι ευρωεκλογές.Σίγουρα δε θα βόλευε η δημιουργία τρίτου πολιτικού πόλου (π.χ. ΣΥΝ). Oπότε, μη σας φαίνεται παράξενο το ποσοστό των Οικολόγων στις δημοσκοπήσεις, ούτε και η επί μέρους ισότιμη υπόγεια ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων μικρών κομμάτων στις επερχόμενες ευρωεκλογές …
Βέβαια, θα μου πείτε ότι πρόκειται απλά για θεωρίες συνωμοσίας και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα…Μπορεί ναι…μπορεί και όχι…
