H πολιτική είναι μελωδία, είναι μουσική

H πολιτική είναι μελωδία, είναι μουσική.

Κάπου εκεί, στο κέντρο των χερτζ, η προσοχή μου κάνει πικ.

Και ακούω ό,τι αυτή ολότελα μου δίνει.

Είναι η στιγμή, είναι η ανάγκη.

Ψαρεύω ήχους με το καλάμι, παίζω ακόπαστα με το volume.

Δυο κουμπιά, δυο ηχεία, δυο αυτιά....

....

Σαν από δεξιά χαμηλώνω, αρέσκομαι.

Αυτή (η μουσική) χαϊδεύει απαλά μου, χαδιάρικα τ᾽ αυτιά.

Ψάχνει με τρόπο στο λαβύρινθο η μισιρλού.

Το κέντρο της υποταγής θε νάβρει.

Κείνο της φέρνει ηδονή, κείνο της δίνει οργασμό.

Και σιγοσέρνει...

κάποτε σα μπάντα ξεκούρδιστη , κάποτε σαν ορχήστρα συμφωνική.

Δεν το κρύβω πως έρχονται στιγμές που την αφήνω να με ψαχουλεύει.

Ρισκάρω.

Συνήθως όταν το δίκιο μου προδώσουν.

Ή το δικό σου ακόμη...

Σαν το τυφλό σκυλί γυρεύω στο στόμα να με φτύσει.

Έχει μια μαγεία η πειθαρχία καθώς άναρχα στρατεύεται πίσω από την εύθραυστη ουτοπία.

Το ξέρω το τέλος.

Όσο κοντά της φτάνω, ο ήχος πάντα λιγοστεύει.

Το ξέρω το τέλος.

φωνές υπόσχεται μα είναι μονάχο, σιωπηλό.

...

Σαν από αριστερά χαμηλώσω, αγριεύομαι.

Αυτή (η μουσική); Βρετανική μεζούρα, μου μετρά τ᾽ αυτιά.

Ψάχνει γεωμετρικά, με μέθοδο.

Το κέντρο της υποταγής θε νάβρει.

Κείνο της φέρνει ηδονή, κείνο της δίνει οργασμό.

Και βαυκαλίζεται...

Κάποτε σα μπάντα συμφωνική, κάποτε σαν ορχήστρα ξεκούρδιστη.

Δεν την αφήνω τούτη να με ψαχουλεύει.

Αντιδρώ.

Κάποιες φορές θυμώνω, την καλώ.

Όχι σαν τη σειρά χαλάνε, μα όταν καθεαυτή τη λέξη ψέγουν.

Αλλιώς δε τη γυρεύω. Την τυμπανομεβράνη μου ξέρει καλά να τυραννά.

Δεν κρύβει μαγεία ο ανταγωνισμός μα με καλυτερεύει. Εμένα.

Το ξέρω το τέλος.

Όσο κοντά της φτάνω, ο ήχος πάντα δυναμώνει.

Το ξέρω το τέλος.

Σιωπή υπόσχεται μα είναι τσιριχτό.

I'll Take My Chances

Το ρίσκο; Γυρίζω γύρω του σα θηρίο. Ακόμη μία φορά.
Δεν ξέρω γιατί ορκίζομαι. Θα ενδώσω. Οσονούπω.
Η τελευταία φορά; Απλά μια πρόφαση. Ένα πρόσχημα. Μια ουτοπία.
Ίσως η τελευταία δικαιολογία. Αν θέλω να είμαι έντιμος με τον εαυτό μου.
...
Το κόστος; Αθάνατο. Δίπλα μου στέκει. Κάθε φορά και διαφορετικό.
Γιατί το παίρνω; Γιατί με τρέφει. Με κάνει να ζω.
Μην μου κερνάς φόβο λυκοφίλιε. Είμαι ακατάδεκτος στο σκιάξιμο.
Μη μου τάζεις λυκοφίλιε. Δεν ψάχνω για όφελος. Για οξυγόνο ψάχνω.

Just save the earth

Τσιμπλιασμένα τα μάτια μου από τη χιονισμένη άμμο που πυκνοστέκει στοιβαγμένη στα βλέφαρά μου.

Γατόψαρα υλάζουν καθώς ξεψυχισμένα φτερουγίζουν πάνω απ᾽ το ακατοίκητο κεφάλι μου.

Η λύκαινα τρώει λεμονανθούς να κατεβάσει γάλα.

Κάτω από τις ρώγες της περιμένουν πεινασμένα δυο νεογέννητα, πασπαλισμένα με τσόφλι, σαυρόφιδα.

...

Που βρίσκομαι; Τρίζουν οι νοτισμένες από μολυσμένο αέρα ξυλογέφυρες καθώς πάνω τους περπατώ.

Κοιτάζω κάτω. Στεγνό μουχλιασμένο ποτάμι ξεβγάζει τα τελευταία γαλάζια απόνερα.

Κουράστηκα να γυρίζω πίσω να διορθώνω τα λάθη μου. Στέρεψα, ξέμεινα.

Δε μπορεί να με κέρδισε η αδιαφορία μου,συλλογίζομαι πλημμυρισμένος εγωισμό, εγώ έχασα.