Η εποχή του πεπονιού

Λαβώθηκε για τα καλά η κυβέρνηση και το αίμα της κουβάλησε τους καρχαρίες της ενημέρωσης και τα όρνεα της παραπολιτικής στο ίδιο τραπέζι να αποφασίσουν για τις τύχες του έθνους μας. Το συγκρότημα Λαμπράκη προτείνει από “βήματος” μοντέλα συγκυβέρνησης. Ο Αλαφούζος σιγοντάρει “Καθημερινά” τα προαναφερθέντα σενάρια με μια υφέρπουσα “ντορική” αβάντα, σε αντίθεση με την κ. Αγγελοπούλου που πείστηκε ότι ο “Τύπος” που θα προεδρεύσει της Ν.Δ. είναι ο Αβραμόπουλος! Ο Μπόμπολας βλέπει να συγκυβερνάται το “Έθνος” με επικεφαλής τον Σαρακατσάνο (άκουσον άκουσον) και το Mega κάνει πρώτο θέμα την πρόταση του σημιτικού Βερελή για υπερκομματικό υπουργό Οικονομίας!…
δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι έτοιμος ο Έλληνας να δοκιμάσει “again” το ανάλατο αγγούρι της επερχόμενης προπαγάνδας…καθώς οι ”παρα-θεσμικοί” και “παρα-αιρετοί” εκπρόσωποι μας, ζυμώνουν τη βασιλόπιτα και βάζει ο καθένας από ένα φλουρί στο κομμάτι της πίτας που του αναλογεί…
Πιθανώς οι “κόνδορες της ελληνικής παραοικονομίας” έχουν ”υπόκρυφες” πληροφορίες ότι η χώρα μας, σε συνενόηση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλάζει νόμισμα από το 2009, λόγω της πλήρους αδυναμίας της να ανταπεξέρθει στη χρηματοπιστωτική κρίση και ως νέο νόμισμα προωθείται το βασιλικό …φλουρί. Οπότε, των φρονίμων τα παιδιά…φροντίζουν να τους μπει καλά ο χρόνος!
“Κύριοι” κόνδορες, κρατήστε τα μαχαίρια σας στην θήκη τους…πέρασε η εποχή του πεπονιού!!!

Σενάριο ανασχηματισμού

Ο ανασχηματισμός, που θα συνοδεύεται από παροχές, διαφαίνεται ως το τελευταίο όπλο του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, και, σύμφωνα με «επίκαιρες» πληροφορίες, προτίθεται σύντομα να τον αξιοποιήσει με σκοπό την αναστροφή του δυσμενούς –για το κόμμα του- πολιτικού κλίματος.Ως πιθανές ημερομηνίες για την πραγματοποίηση του ανασχηματισμού προβάλλουν η Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου και η Τετάρτη 7 Ιανουαρίου, με πιθανότερη τη δεύτερη, που θα συνδυάζει, επικοινωνιακά, την αρχή ενός καινούργιου έτους με μια νέα αρχή για τη Ν.Δ..Στο Μαξίμου δε χρειάζεται να αναζητήσουν ενδελεχώς για την πολιτική Ιφιγένεια που θα θυσιαστεί, αφού οι κομματικές φωνές τείνουν να συγκλίνουν στο πρόσωπο του Γ. Αλογοσκούφη και το μήνυμα που θα συνοδεύει την αντικατάσταση του θα είναι η φιλολαϊκή οικονομική στροφή του κόμματος….
Ο Καραμανλής δείχνει να διατηρεί κάποιες ενστάσεις όσο αναφορά το πρόσωπο του Γ. Αλογοσκούφη, μιας και μαζί με τον Ρουσόπουλο, αποτελούσαν τους δύο βασικούς πολιτικούς πυλώνες εφαρμογής των φιλελεύθερων του ιδεών, καθώς και κομματικής στήριξης στο πρόσωπο του.Πάραυτα, οι πιέσεις που δέχεται από τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων, οι οποίες δείχνουν διεύρυνση της ψαλίδας υπέρ του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν του αφήνουν πολλά περιθώρια ανάκαμψης χωρίς να προβεί σε ριζικές εσωκομματικές ανακατατάξεις και δίχως να λάβει μέτρα υπέρ των ασθενέστερων τάξεων.Τα σενάρια ανασχηματισμού έχουν φέρει σε πολιτική εγρήγορση τα επίδοξα στελέχη της Ν.Δ., με τον Σαμαρά να διατηρεί ακέραιο το προβάδισμα για συμμετοχή στο νέο κυβερνητικό σχήμα, την Γιαννάκου να δηλώνει παρούσα και τον Αβραμόπουλο να επιθυμεί διακαώς την αναβάθμιση του σε αυτή την κρίσιμη –και για τον ίδιο- πολιτική συγκυρία.Η καρέκλα τρίζει για τον Σιούφα που ίσως πληρώσει «ακριβά» και με το ίδιο νόμισμα το ζήτημα αντιμετώπισης της ακρίβειας.Τέλος, η παρουσία Ζαγορίτη δεν είχε τα προαπαιτούμενα κομματικά χαρακτηριστικά του προκατόχου του Μεϊμαράκη και η αμοιβαία μετακίνηση αμφότερωθεν προβάλλει ως η πιθανότερη εκδοχή. Η Μπακογιάννη είναι σίγουρα διαθέσιμη να ανταλλάξει την είσοδο Σαμαρά με μία επαναφορά του Μεϊμαράκη στο κόμμα, αφού έτσι θα δρομολογούσε με τον καλύτερο τρόπο το θέμα διαδοχής υπέρ της, σε περίπτωση που η Ν.Δ. χάσει τις εκλογές…
Για να δούμε, για να δούμε…

Ο μικροκομματισμός και τα τατουάζ της αγέλης!

Ο Καρατζαφέρης είναι ο τελευταίος της γενιάς των πολιτικών του ‘80 με τα ποιοτικά πολιτικά χαρακτηριστικά εκείνης της εποχής.Είναι ο άνθρωπος που συνθηματολογεί αγγίζοντας ανά πάσα στιγμή το λαϊκό αίσθημα.Είναι ο πολιτικός που διαχειρίζεται εύπιστα και αποτελεσματικά την θρησκευτική πίστη του έλληνα πολίτη και τονώνει άριστα το εθνικό του αίσθημα.Είναι ο “Ντι-Τζέϊ” που κάνει τον Πολύδωρα να “λικνίζεται” και τον Ψωμιάδη να σιγοτραγουδά άσματα της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης…Και ο Άδωνις αυτοπροτείνεται από μικροφώνου ως κουμπάρος ή γαμπρός (της συμφοράς) αν χρειαστεί…ότι χρειαστεί…τρομάρα του…
Έγινε φαρ ουέστ η πολιτική ζωή του τόπου και οι λοιποί πολιτικοί “άντρες” (γιατί οι γυναίκες ξέρουν και κρατούν τα προσχήματα) χάνουν τη σοβαρότητα τους ακολουθώντας τον κανόνα του κλόουν που ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος…σίγουρα όχι για την άποψη του. Έτσι, ο Αλαβάνος “ίππευσε” και έφτασε στα γεωγραφικά όρια του Αγίου Όρους μαζί με μια παρέα “νεοβελουχιωτών”, όπου πυροβόλησε από απόσταση τους ρασοφόρους νονούς και μαφιόζους. Ο δε “Μπίλλυ δε Κιντ” Αλέξης μέθυσε από τα δημοφιλή “σκοτς” που τον κερνάνε σε κάθε μπαρ του πεζοδρομίου και έχασε αρκετά από το κοπάδι με τα γελάδια που έπαψαν από καιρό να φορούν το τατουάζ της αγέλης.
Βέβαια σε αυτή την αναδρομή στο παρελθόν, θα πρέπει να ανατρέξουμε σε μεσαιωνικές εποχές για να συναντήσουμε τους τρίτους της παρέας.Ο Κολοζώφ καίει με μανία τα βιβλία της ευρωπαϊκής ένωσης και λιμάρει τη λαιμητόμο για τους σατανάδες που θα προκύψουν από την περιέργεια του Χριστόφορου Κολόμβου. Η Αλέκα η αναντικατάστατη βρίζει το στέμμα της και η Λιάνα αποφάσισε να σταματήσει τις πολιτικές της αναζητήσεις και καπνίζει με μανία για να τη βρούμε ακολουθώντας τα σήματα καπνού κάπου στο Κ.Κ.Ε…
Μάλλον έχουν κακό σκοπό οι «της ελάσσονος αντιπολίτευσης» και συνεχίζουν να αλείβουν μεθοδικά το βούτυρο στο ψωμί του δικομματισμού…

Καραμανλής... Να τον πάρει το ποτάμι;

Ο γέρος Καραμανλής «ο διορατικός» συνήθιζε τη χρήση λαϊκών παροιμιών, για να ερμηνεύσει την πολιτική επικαιρότητα. Στην τωρινή επικρατούσα κομματική αναταραχή της Ν.Δ. σίγουρα θα ταίριαζε γάντι η εξής διαχρονική λαϊκή ρήση: Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω…
Το ζητούμενο είναι τι πραγματικά έφταιξε και βούτηξε ο Καραμανλής στο «δυσάρεστο» ποτάμι, που οδηγεί το κόμμα του, με μαθηματική ακρίβεια, στη θάλασσα της αντιπολίτευσης και τον ίδιο προσωπικά σε αναπόφευκτο πολιτικό πνιγμό.
-Μην είναι τα 45 σκάνδαλα στο χρονικό διάστημα των 54 μηνών εξουσίας;
Μήνας και σκάνδαλο αυτό το κόμμα!, που δείχνει να κρατά… σκανδαλωδώς το ρυθμό παραγωγής σκανδάλων.
-Μην είναι η εξαγγελία των νέων φοροεισπρακτικών μέτρων;
Ως γνωστόν, 15.000 χιλιάδες Έλληνες δηλώνουν εισόδημα άνω των 100.000 ευρώ και μόλις 49 άνω των 200.000 ευρώ.
Εγώ προσωπικά γνωρίζω περισσότερους από 49!
Παρά ταύτα το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης αρέσκεται στο κυνήγι των φοροφυγάδων εφτακοσοευριτών, καθ’ ότι, αν δεν πετύχεις το λαγό, δεν πρόκειται να σε δαγκώσει, αλλά, αν δεν πετύχεις το λιοντάρι, μαύρο… γκάλοπ που σ’ έφαγε!

Θα συμφωνήσω ότι τα παραπάνω αίτια έπαιξαν το ρόλο τους στην προκείμενη φθορά της κυβέρνησης. Ήταν πράγματι αυτά οι καταλύτες που έφεραν την ανατροπή πολιτικού σκηνικού ή απλώς κάποιες παράμετροι που με σωστή πολιτική διαχείριση δε θα οδηγούσαν σε κρίση τη Ν.Δ.;
Και θα απαντήσω ρωτώντας, για να… πάμε παρέα στην πόλη:
-Αν ο Καραμανλής στην έκθεση Θες/νίκης εξέθετε το Βουλγαράκη αντί για τον εαυτό του, δε θα ισχυροποιείτο στο κόμμα και στα μάτια του ελληνικού λαού;
-Αν ο Καραμανλής άφηνε υπονοούμενα για ανασχηματισμό, δε θα έβαζε σε τάξη τους επίδοξους βουλευτές και θα ταρακουνούσε τους αντάρτες υπουργούς (τον όρο αντάρτης υπουργός τον δανείζομαι από τον ευρηματικό Αβραμόπουλο);
-Αν ο Καραμανλής απέφευγε το αυταρχικό ύφος (οι σύμβουλοί του το πρότειναν, γιατί προσέδιδε αποφασιστικότητα και σιγουριά), που δε συνάδει με τα σκάνδαλα και το άπλωμα του χεριού στην τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου, και επένδυε σε ένα πιο διαλλακτικό και κατά περίπτωση απολογητικό ύφος, δε θα προστάτευε το ατομικό του προφίλ (σεμνά και ταπεινά, μην ξεχνιόμαστε);

Το πολυτιμότερο και συνάμα έμφυτο χαρακτηριστικό ενός πολιτικού ηγέτη αποτελεί η διορατικότητα, της οποίας παντελώς στερείται ο πάσχων από το σύνδρομο της καυτής πατάτας Καραμανλής, που παλινδρομεί εδώ και 5 χρόνια μεταξύ αρνητικών δημοσκοπήσεων και εφαρμοσμένων καθαρόαιμων φιλελεύθερων πολιτικών.

-Να τον πάρει λοιπόν το ποτάμι; Να τον πάρει!, λέει ο ελληνικός λαός, και οι άσπονδοι κομματικοί του φίλοι δε θα βουτήξουν να τον σώσουν! Αντιγράφοντάς τον σε θέματα πολιτικής τακτικής, θα βουτήξουν άτολμα το δαχτυλάκι του ποδιού τους στο ποτάμι να δουν αν είναι κρύο το νερό…

♫ «Σε γνωρίζω από τη …ντόπα» ♫

Άλλη μία θλιβερή πρωτιά για την Ελλάδα. Μέχρι στιγμής η χώρα μας κατέχει το χρυσό μετάλλιο στους ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου με 15 ντοπαρισμένους αθλητές. Ακολουθούν κατά πόδας η Βουλγαρία με 11 και η Ρωσία με 10 ντοπέ αθλητές.
Η διαφορά μας με τα δύο κράτη χαρακτηρίζεται ως διαφορά ασφαλείας και δύσκολα θα μας στερήσουν την πρωτιά για την οποία μοχθήσαμε και κοπιάσαμε.

Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας;
Σίγουρα δεν το χρεώνεται μόνο ένας. θα ‘ταν …«too selfish»!!!
Λίγο η καθοδήγηση του προπονητή, λίγο η ανέχεια του κράτους, λίγο η «ανεκτελώνιστες» κινέζικες ουσίες, λίγο η πίεση του κόσμου για μετάλλια, λίγο οι τεκμηριωμένες θεωρίες των φαρμακευτικών εταιριών για νέες, ανεξιχνίαστες -από την Wada- ουσίες, λίγο τα οικονομικά κίνητρα, λίγο η δόξα και τσουπ…κλειδώθηκε το αποτέλεσμα…
Έχει δίκιο ο θυμόσοφος μας λαός που διαρκώς υπενθυμίζει ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο!
Πάραυτα…περίεργη ράτσα είμαστε τελικά …μας δίνουν το χρυσό και το παίζουμε υπεράνω…!
Δεν το αξίζουμε-λέει-μας έβαλαν στο μάτι…σώνει και καλά να μας δώσουν το χρυσό…μας κυνηγάνε…
Βρε πατριώτες…και τους Τζαμαϊκανούς τους έκαναν 32 ελέγχους τις τελευταίες 5 μέρες και από το πολύ κυνήγι πήραν όλα τα χρυσά στους αγώνες δρόμου…
Αλλά εμείς το χαβά μας…κακό μάτι βρε παιδί μου!
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε τα παιδιά του Δία και όσο να ‘ναι τη ζηλεύουν «ολίγον τις» την άρια φυλή μας!

Πάντως πέρα από ντροπή μας κέρασαν και γνώση.
Η μόνη Μ3 που γνώριζα μέχρι τώρα ήταν η B.M.W…να που έμαθα και την Μ3 (μεθυλτριενολόνη)…έστω και από λάθος παραγγελία μιας κινεζικής εταιρίας (ρουφιάνα Σου Λι)!
Δεν πειράζει…από τα λάθη μας μαθαίνουμε!!!!

Ξέρει σκάκι η αρκούδα;

Κίνηση ματ αλά Κίσινγκερ της εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων πολιτειών προς τη Ρωσία στο θέμα της Οσετίας. Η προσπάθεια να πλήξει τη δημόσια εικόνα της Ρωσίας στη διεθνή κοινή γνώμη είχε αποτέλεσμα καθώς την εγκλώβισε και την οδήγησε σε μια αναμενόμενη αλλά ανθρωπιστικά καταδικαστέα πολεμική απάντηση στις καίριες «ολυμπιακές» προκλήσεις του αμερικανοκίνητου προέδρου της Γεωργίας Σαακασβίλι…
Μια ιστορική αναδρομή με λακωνικούς όρους είναι απαραίτητη για να έχουμε πλήρη εικόνα της κατάστασης στην περιοχή του Καυκάσου. Οι αψιμαχίες και διενέξεις μεταξύ των φιλορώσων Οσέτιων και Γεωργιανών καλά κρατούν από την εποχή του Γεωργιανού Στάλιν ακόμη, βασιζόμενες σε φυλετικές και θρησκευτικές (?) διαφορές (μολονότι χριστιανοί, οι Οσέτιοι «ευλογούνται» από τη ρωσική Εκκλησία και όχι από τη γεωργιανή).
Το 1989 και λίγο πριν την κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ. η Νότια Οσετία «αυτοανακηρύσσεται αυτόνομη» και αποσχίζεται από τη Γεωργιανή Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία μέσα από ένοπλες συρράξεις και συγκρούσεις 3 περίπου χρόνων που καταλήγουν στην ανακωχή του 1992. Τότε δημιουργείται ειρηνευτική δύναμη 500 ανδρών από Ρωσία, Γεωργία, Ν. Οσετία.Η Ν. Οσετία συντάσσει σύνταγμα, προκηρύττει εκλογές και εκλέγει πρόεδρο το 1996. Με πρωτοβουλία της Μόσχας τον χειμώνα του 2000 η Ρωσία και η Γεωργία υπογράφουν διακρατική εμπορική συμφωνία όπου θεωρείται σχεδόν δεδομένη η αυτονομία της Οσετίας. Το 2002 η Οσετία εκλέγει πρόεδρο τον Εντουάρντ Κοκόιτα, ο οποίος ευθύς αμέσως ζητεί από τη Ρωσία να αναγνωρίσει την «ανεξαρτησία» της χώρας. Ακολουθούν διαβουλεύσεις με τη Μόσχα και την Τιφλίδα, οι οποίες το 2005 καταλήγουν σε συμβιβασμό - η Γεωργία θα αναγνωρίσει την «περιορισμένη αυτονομία» της Οσετίας και η Ρωσία δεν θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της. Αυτό όμως δεν ικανοποιεί τους Οσέτιους, οι οποίοι στις αρχές του 2006 διοργανώνουν δημοψήφισμα για την πλήρη ανεξαρτησία τους - και, φυσικά, εξασφαλίζουν το 93,2% των ψήφων.Την άνοιξη του 2006 και ύστερα από συμφωνία με την Ουάσιγκτον καταφθάνουν στη Γεωργία αμερικανοί στρατιωτικοί σύμβουλοι οι οποίοι αναλαμβάνουν την οργάνωση και τον εξοπλισμό του στρατού της Γεωργίας. Από το σημείο αυτό και πέρα έχουμε μια διαρκή σύγκρουση - στο πολιτικό, στο διπλωματικό αλλά και στο στρατιωτικό πεδίο. Γεωργιανές δυνάμεις ενεργούν επιθέσεις στην Οσετία, το καλοκαίρι του 2007 ρίχνουν όλμους στην πρωτεύουσα Τσχίνβαλι της Οσετίας, η Γεωργία κατηγορεί τη Ρωσία ότι εξοπλίζει «ατάκτους» και στέλνει βαρέα όπλα στην Οσετία, μια προσπάθεια της Οργάνωσης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη τον Οκτώβριο 2007 να λυθούν τα προβλήματα με αμοιβαίες υποχωρήσεις αποτυγχάνει και έκτοτε επικρατεί μια κατάσταση την οποία ο ρώσος πρόεδρος Μεντβέντεφ χαρακτήρισε τον περασμένο Μάιο «αφύσικη και προφανώς επικίνδυνη».
Eδώ προκύπτει το αναμφίβολο ερώτημα πως η οικονομικά αδύναμη και στρατιωτικά ανίσχυρη Γεωργία οδηγήθηκε σε μια τέτοια κίνηση στρατιωτικής παρέμβασης στην οσετιακή πρωτεύουσας Τσχινβάλι;
GEORGIA
Total personnel: 26,900Main battle tanks (T-72): 82Armoured personnel carriers: 139Combat aircraft (Su-25): SevenHeavy artillery pieces (including Grad rocket launchers): 95
RUSSIA
Total personnel: 641,000Main battle tanks (various): 6,717Armoured personnel carriers: 6,388Combat aircraft (various): 1,206Heavy artillery pieces (various): 7,550{Source: Jane’s Sentinel Country Risk Assessments } από: troktiko.blogsot.com
Οδηγήθηκε προανέφερα; Χμμμ! Και έχοντας πλήρη γνώση των συνεπειών που θα επακολουθήσουν; Ξανά χμμμ!Βέβαια η κίνηση της «Αστερόεσσας» είναι ματ και όχι ρουά-ματ (σπάνιο στη διπλωματία). Αναμένεται η απάντηση της «αρκούδας» στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα…ίσως με ένα ροκέ ανταλλάσοντας τον πύργο του Κόσσοβου (http://www.epikairo.gr/?p=1787) με τον βασιλιά της Αμπχαζίας-Οσετίας…στη γωνία του μαύρου τετραγώνου της Κασπίας…
Παρακολουθώντας τις διεθνείς εξελίξεις και τις θέσεις των Αμερικανών και Βρετανών υπέρ της Γεωργίας, εύλογα αναρωτιόμαστε: Η ευρωπαϊκή ένωση, πέρα από το να καταδικάζει τις κάθε είδους πολεμικές συρράξεις ανά την υφήλιο, θέση υπέρ ή κατά κάποιου δεν έχει; Δεν μυρίζουν στα ευρωπαϊκά τους δάχτυλα υποκινητές;Να αφήσουμε ελεύθερη την προπαγάνδα της εκεχειρίας;Δεν κουράστηκαν να κρατούν ισορροπίες;Μάλλον η ευρωπαϊκή ένωση ανήκει στον αστερισμό του ζυγού!

Όταν οι τύψεις ασελγούν...

Ήρθε ο πατέρας του δολοφονημένου Αυστραλού τουρίστα και με τιμώρησε με το χειρότερο δυνατό τρόπο.
Μου έδωσε καρδιά να χτυπάει στη μνήμης μου το μνήμα κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό …να της τρυπάει τ’ αυτιά…να της ματώνει τα τύμπανα… να μην ησυχάζει…η μνήμη μου…
Μου έδωσε ζωή να θυμάμαι για πάντα πόσο πολύ κείνος πόνεσε και πόσο πολύ εγώ έφταιξα…
Μου έδωσε ντροπή…όχι γιατί είμαι Έλληνας αλλά γιατί έχω κάτι κοινό με τον καταραμένο φονιά…
Ήρθε ο πατέρας του αδικοχαμένου παιδιού και μ’ έκανε πληγωμένο τουρίστα στον τόπο μου…

Scandal break (part II) – Θεωρίες συνωμοσίας

Tα διαδοχικά σκάνδαλα, στα οποία εμπλέκεται το ΠΑ.ΣΟ.Κ., μεταφράζονται ποικιλοτρόπως από τις εσωκομματικές τάσεις της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και οι δρόμοι αξιοποίησής τους, πέρα από τη δεδομένη διαφορετική αφετηρία, δείχνουν να μην τέμνονται πουθενά.

Κάθε σκάνδαλο αποτελεί τροφή για νέες θεωρίες συνωμοσίας, που πλανώνται ως γκρίζα σύννεφα και σκιάζουν τον μη ανατέλλοντα πράσινο ήλιο, συμβάλλοντας έτσι στην απιδεολογικοποίηση και, εν τέλει, στην πολιτική γύμνια του χώρου.Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. διανύει μία περίοδο, όπου οι εσωκομματικοί κατάσκοποι είναι χρησιμότεροι των στελεχών που πολιτικά συνθέτουν και επαρκώς αντιπολιτεύονται.

Ας συνωμοτήσουμε και εμείς οπότε…

Το σκάνδαλο Siemens, που σχετίζεται άμεσα με την περίοδο του εκσυγχρονισμού, τείνουν να εκμεταλλευτούν οι Προεδρικοί, για να κλείσουν έναν κύκλο που έπρεπε να είχε κλείσει εδώ και 4 χρόνια (σύμφωνα και με τα λεγόμενα των ίδιων των εκσυγχρονιστών). Βέβαια, φαντάζει δυσάρεστο για τα στελέχη του μία γερμανική εταιρία να αποτελεί οδηγό για τις εξελίξεις στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά διαφαίνεται και ως η εναπομείνασα σωσίβια λέμβος, για να ανακάμψει πολιτικά ο δημοφιλής κεντροαριστερός χώρος. Η πρόταση Λαλιώτη (προσωπικά τον θεωρώ μετρ του είδους) για την επανίδρυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. την 3η του Σεπτέμβρη είναι ίσως και το τελευταίο γράμμα του συνθήματος του 2004: «Γιώργο προχώρα, άλλαξε τα όλα».Οι πολυαναμενόμενες ρήξεις, τομές και ρηξικέλευθες προτάσεις δεν ήρθαν και οι αντ’ αυτών άτολμες μεσοβέζικες λύσεις δεν έπεισαν τους ψηφοφόρους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που, εν τέλει, δεν ενδιαφέρονται για την επίπλαστη ενότητα του κόμματός τους, ούτε για το μισό ή το άλλο μισό ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά για το ΝΕΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Οι του ρεύματος δείχνουν να απολαμβάνουν την κομματική νάρκη του χώρου τους και η ισχνή, σκανδαλωδώς σκιώδης, αντιπολίτευση βασίζεται στη θεωρία τού: δεν ξυπνάμε τον υπνοβάτη. Παράλληλα, υπάρχει μια έντονη κινητικότητα από μέρους τους με συνεχείς επαφές, κυρίως στην περιφέρεια, για να ισχυροποιηθεί η τάση σε επαρκή βαθμό, κάτι που σχεδίαζαν και με τη δημιουργία του περίφημου ομίλου προβληματισμού, μια προσπάθεια που απέβη άκαρπη. Ο Βενιζέλος δύσκολα θα γίνει Χίλαρι και η γραμμή του ρεύματος είναι: εκλογές το συντομότερο δυνατό-ήττα-αλλαγή ηγεσίας.Η χαλαρή ψήφος κατά του δικομματισμού είναι και ο επόμενος στόχος, σύμφωνα με τον οποίο ένα πολύ χαμηλό ποσοστό για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε συνδυασμό με το κατάλληλο ύψος του πήχη προσδοκιών μπορεί να θέσει και θέμα αλλαγής ηγεσίας, κάτι που θα βόλευε και άλλους επίδοξους διαδόχους.

Οι επίδοξοι διάδοχοι αποτελούν την τρίτη και μη ομογενοποιημένη τάση. Οι “ασχημάτιστοι σχηματισμοί” βολεύονται με την υπάρχουσα κατάσταση και αποφεύγουν τη δημιουργία δικού τους μηχανισμού για τη διεκδίκηση της προεδρίας, προσμένοντας να οικειοποιηθούν αμιγή το μηχανισμό των προεδρικών σε ενδεχόμενη αλλαγή ηγεσίας.
Βέβαια, όλες αυτές οι θεωρίες συνωμοσίας μπορούν να μεταμορφωθούν σε ρεαλιστικές πολιτικές πρακτικές μόνο σε μία εκλογική διαδικασία, όπως οι ευρωεκλογές.Σίγουρα δε θα βόλευε η δημιουργία τρίτου πολιτικού πόλου (π.χ. ΣΥΝ). Oπότε, μη σας φαίνεται παράξενο το ποσοστό των Οικολόγων στις δημοσκοπήσεις, ούτε και η επί μέρους ισότιμη υπόγεια ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων μικρών κομμάτων στις επερχόμενες ευρωεκλογές …

Βέβαια, θα μου πείτε ότι πρόκειται απλά για θεωρίες συνωμοσίας και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα…Μπορεί ναι…μπορεί και όχι…

Μια δουλειά που δεν αξίζει ...μπράβο!

Επάγγελμα ...φτύστης!

Δημοσιογραφικό ναυάγιο στη Μελίτη

Το Κ.Κ.Ε. νίπτει τας …μετοχάς του!

C4I: ο ανιχνευτής μιζαδόρων!

Scandal break (part I)

Ένας «σκανδαλώδης» παρα-πολιτικός πυρετός, μεσούσης της καλοκαιρινής περιόδου, δε μας αφήνει, εμάς τους δήθεν απολίτικους, να κάνουμε μία παύση και να φορτίσουμε τις μπαταρίες μας.
Παρά το γεγονός ότι οι «πολύχρονοι» βουλευτές μας- που αντιμετωπίζουν τα σκάνδαλα ως ένα φυσικό γεγονός που επρόκειτο να συμβεί- παραπέμπουν στο Σεπτέμβριο για τη συνέχεια της σειράς «scandal break», με απώτερο σκοπό την απόσβεση των εξοχικών τους κατοικιών, οι πρόεδροι προσχεδιάζουν την απόδραση των κομμάτων τους από το πολιτικό τέλμα.

Η Ν.Δ. αδυνατεί να «περιφράξει» τον ατίθασο Τατούλη, που εκμεταλλεύεται με τον ιδανικότερο τρόπο την οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Ν.Δ. και ανακηρύσσεται σε πρόσωπο των ημερών, λέγοντας απλά την άποψή του(ς) και διδάσκοντας με εξαιρετικό τρόπο τη δημοκρατία με …βέργα (151+1) στους «μαθητευόμενους» ομοϊδεάτες του.
Βέβαια, ο Καραμανλής γνωρίζει ότι δεν πρέπει να προσωποποιήσει το πρόβλημα και ότι, αν το κάνει, απλά ο Τατούλης θ’ αλλάξει όνομα και θα παίξει άλλος τον ίδιο γνώριμο ρόλο τού «αποστάτη στα λόγια», εξυπηρετώντας έτσι, ηθελημένα ή μη, τον «αποστάτη στα έργα»!
Αν και αντιλαμβάνομαι τον εκνευρισμό του πρωθυπουργού, καθώς παρακολουθεί στωικά τα μαθήματα πολιτικής δημοκρατίας του Τατούλη, διαγραφή δεν προβλέπεται ούτε καν ως μέσο παραδειγματισμού, σύμφωνα με τον κώδικα μακιαβελικής δεοντολογίας και, ίσως, η επιστροφή του «μεσσία» Κουκοδήμου να επαναφέρει την πολυπόθητη κομματική πειθαρχία.
Πάντως, η Ντόρα έχει ανάψει τα κάρβουνα στο μαγκάλι και οι πολιτικές πανελλαδικές επισκέψεις του Αβραμόπουλου στις κομματικές οργανώσεις δεν της προσφέρουν την πολυτέλεια της αναμονής. Με παραξενεύει το γεγονός πώς δεν προέκυψε ένας Τατούλης και για την υγεία (είναι και πρόσφορο το έδαφος)… Θυμίζω το «Βουλγαράκη των αρχηγικών βλέψεων» (και όχι άδικα) να παλεύει να διατηρήσει το υπουργείο του! Άλλωστε, ο Μητσοτάκης μάς έχει συνηθίσει, κατά την πολιτική του καριέρα, στις «αλά Πούτιν» παρασκηνιακές πολιτικές πρακτικές, όπου και αυτοτιτλοφορείται ως ένας απ’ τους πρώτους διδάξαντες!

Όλοι αναγνωρίζουν ότι διανύουμε μία από τις πιο δύσκολες πολιτικές -για τους πολιτικούς- περιόδους στον τόπο μας, όπου η πληροφορία η Ισκαριώτισσα μαραίνει τα άνθη της διαφθοράς και μετατοπίζει την –επί αιώνες εγκατεστημένη- διαπλοκή απ’ το μέσο του ελληνικού ουρανού!
Πάρα ταύτα, υποκλίνομαι στον επικοινωνιακό τρόπο, που χειρίζεται ο Ρουσόπουλος τα σκάνδαλα που ξεσπούν κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση…
-Γιατί μαλώνουν οι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για το αν θ’ αλλάξουν ή όχι την ονομασία του κόμματός τους;
Εδώ ο Θοδωρής βάπτισε το κόμμα του «Δικομματισμό» και κατάφερε να μοιράζει το πολιτικό κόστος του «κυβερνώ» και στους μη κυβερνώντες, καθιστώντας, έτσι, το κόμμα της μείζονος αξιωματικής αντιπολίτευσης συγκυβερνών με το δικό του, έστω και στα σκάνδαλα!!!
Ποιος θα φανταζόταν ότι ο πράος και ήρεμος δημοσιογράφος Θοδωρής (μέχρι και η μάνα μου τον συμπαθούσε) των «απίπερων» συνεντεύξεων και των ουδέτερων διαλόγων θα μεταλλασσόταν σε μετρ της προπαγάνδας; Πάντως, όχι η μάνα μου!
-Αλλάζει, τελικά, ο άνθρωπος; Αλλάζει και πετάει και με γαϊδούρι, αν χρειαστεί…για να λύσουμε και κάποιες ρητορικές απορίες…

Παρακολουθώντας με ιδιαίτερη προσοχή τα μυθικά σενάρια των πρόωρων εκλογών -που, εσκεμμένα, διαρρέουν οι επικεφαλής της προπαγάνδας- οφείλω να ομολογήσω πως είναι άκρως αποτελεσματικά για τους πολιτικούς & πολιτευτές του τόπου μας, καθώς καλλιεργούν και διαχειρίζονται, άριστα, τις άμετρες ατομικές και οικογενειακές τους φιλοδοξίες!

Όσο για τον -επί τετραετία- «αμεταρρύθμιστο» και «ανεπανίδρυτο» Έλληνα πολίτη;
Το έφαγε και το έζησε το παραμύθι απ’ την αρχή έως το τέλος του…
Ένα παραμύθι με κακό τέλος…

O ΛΑ.Ο.Σ. στην εξουσία…

Οι μνηστήρες της διαγραφής!

Οι γαστρονομικές ανησυχίες των G8!

Οι παπιοπεριπέτειες του Μισέλ…

Ανάλαφρη θαλασσοπενία

Αυτό το καλοκαίρι…ένα κάτι σαν τούβλο εποχικό…
9 μήνες έκανε να ζεσταθεί αλλά το άτιμο την κρατάει τη θερμοκρασία του ακατέβατη για 3 ολόκληρους μήνες…
Και αυτές οι τρύπες ανάμεσα του;
Μας κάνουν αέρα και μας δροσίζουν τ’ αχαμνά …διαλείμματα όπως οι τρύπες στο πεισματάρικο και «κελσίο-ακατέβατο» συμπαγές τούβλο.

Και φέτος τούτα τα διαλείμματα προβλέπονται να είναι όπως το πρώτο διάλειμμα του γυμνασίου…εκείνο το 5λεπτο για όποιους το θυμόμαστε.
Ανασύρω από τη μνήμη μου κάτι συμμαθητές μου άφραγκους, που δεν έβγαιναν στα μεγάλα διαλείμματα γιατί δεν είχαν δραχμή στην τσέπη τους για μία λαδωμένη τυρόπιτα ή ένα χοτ-ντογκ παραγεμισμένο με κρύες τηγανητές πατάτες (ποτέ δεν μπόρεσα να το εξηγήσω αυτό το φαινόμενο της κρύας πατάτας).
Στα μικρά διαλείμματα ήμασταν όλοι έξω, εκεί όπου δεν ξεχώριζε ο φραγκάτος από τον απένταρο, ίσως γιατί δεν προλάβαινε…

Το ίδιο τώρα με τη ζέστη…κουραστική και εξουθενωτική σαν το σχολείο…και όταν έρχεται το διάλειμμα…ζωής χαρά σαν τις καλοκαιρινές διακοπές, κάτι, …και εκείνο το κυλικείο…παραθαλάσσιο θέρετρο για τους έχοντες και κατέχοντες...χωρίς να αποκλείει και την αγορά μίας τσίχλας…μίας βουτιάς στα πεταχτά και σπίτι.
Με τη βενζίνη στα ύψη, καβαλάμε τ’ όχημα, που πέρασε και το σέρβις του κάτι χιλιόμετρα αλλά ας όψεται η ιαπωνική μηχανή που δεν παθαίνει τίποτες και τολμάμε να ξανοιχτούμε στην πιο κοντινή παραλία…ίσως να μην έχει το πιο καθαρό νερό αλλά σάμπως θα το πιούμε;
Τα παγουρίνο παραμάσχαλα, όχι γιατί δεν έχουμε λεφτά αλλά επειδή δεν ανεχόμαστε τα ληστρικά θαλασσομάγαζα…και το παντοφλάκι, προπέρσινο, σαγιοναράτο αλλά διαχρονικό…
Στα μουλωχτά, πιάνουμε μία ξαπλώστρα και μόλις περάσει ο ελεγκτής ρίχνουμε ένα βαθύ χασμουρητό και παίρνουμε μία βαριεστημένη ξινή φάτσα λες και ήμασταν εκεί από χθες. Και αν πιάσει…έπιασε…
Αφού απλώσουμε το κορμάκι μας στην κούτρα-ξαπλώστρα, πασαλειβόμαστε με ορυκτέλαιο που έχει δείκτη προστασίας μηδέν (ο) και μόλις μας πιάσει ο ιδρώτας πάμε πίσω από κανένα τσαλί, ρίχνουμε το φακελάκι του καφέ στο εμφιαλωμένο ζαγόρι και το ταρακουνάμε μέχρι να κάνει αφρό. Αφού βγάλουμε το γυάλινο ποτήρι από το τσαντάκι του σπορτ-μπίλλυ, αδειάζουμε το περιεχόμενο και γυρίζουμε με τον αέρα του ευκατάστατου Έλληνα πέρα δώθε στην παραλία και ρουφάμε, με επιδεικτική μανία, τον φρέντο καπουτσίνο μας
… με αυτόν τον καφέ μεγαλώσαμε στα χωριά μας…τιμή και δόξα στην κατσίκα που το έβγαζε μέτριο προς το γλυκό απ’ τα μαστάρια της!

Μόλις κάνουμε και το μάτι μας και χορτάσουμε κριτική για τους άλλους και οι άλλοι για μας, ρίχνουμε μία βουτιά με άγχος, αφού όλα τα μάτια είναι στραμμένα πάνω μας και γυρίζουμε πίσω πριν πέσει ο ήλιος μαυρισμένοι να διηγηθούμε στους φίλους μας τις θαλασσινές περιπέτειες μας!

Μπορεί να σατιρίζω και λίγο (?) τα πράγματα αλλά ,φέτος, ένας στους δύο Έλληνες δεν θα πάει διακοπές…όχι γιατί δεν έχει λεφτά…αλλά γιατί βαρέθηκε κάθε χρόνο τα ίδια!!!

O νυν και ο πρώην...

Μπαίνει ο Ιούλιος και κλείνουν ΟΡΙΣΤΙΚΑ τα νοσοκομεία!

Οι «ευρηματικές» ρυθμίσεις και οι εμβαλλωματικές τροπολογίες του Υπουργείου Υγείας για το καθεστώς εφημεριών των ιατρών του Ε.Σ.Υ. κρίθηκαν παράνομες από την ολομέλεια του ελεγκτικού συνεδρίου.
Το Ε.Ε. συνεδρίασε, έπειτα από την ένσταση που είχε καταθέσει ο επίτροπος του Ηρακλείου (με θέμα τις απλήρωτες εφημερίες στο Ρέθυμνο), βασιζόμενος στο γεγονός ότι η ρύθμιση της κυβέρνησης για τις εφημερίες δεν είναι σύννομη και αντίκειται στο ευρωπαϊκό δίκαιο.
Το Ελεγκτικό Συνέδριο, που είναι ένα από τα τρία ανώτατα δικαστήρια της Ελλάδας (μαζί με τον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας), αποφάσισε τη διασφάλιση της άμεσης καταβολής των απλήρωτων εφημεριών των ιατρών του Ρεθύμνου, θεωρώντας ότι πρόκειται για δεδουλευμένα και ότι πραγματοποιήθηκαν με τη συγκατάθεση των ιατρών!
Όμως, από 01/07 θα πρέπει να εφαρμοστεί η ευρωπαϊκή νομοθεσία που θέτει ως εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, αυτόν, των 48 ωρών για τους ειδικευμένους ιατρούς και 56 ωρών για τους ειδικευόμενους.
Ενημερωτικά, με το υπάρχων καθεστώς της «συγνωστής πλάνης»(υπενθυμίζουμε πως η χώρα μας δεν έχει εναρμονιστεί με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τον περιορισμό των υπερωριών των γιατρών και έχει προχωρήσει σε ειδική ρύθμιση πληρώνοντας τους γιατρούς για τις εφημερίες που κάνουν, κατά παράβαση επί της ουσίας του ευρωπαϊκού κανονισμού) ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας των ιατρών υπερβαίνει κατά πολύ τον προτεινόμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και, σε πολλές περιπτώσεις, ξεπερνά ακόμη και τις 110 ώρες, εβδομαδιαίως!

Οι ιατροί όλων των νοσοκομείων της Ελλάδος είναι πλέον αποφασισμένοι να λειτουργήσουν “και” ως νομοταγείς πολίτες και θα καταθέσουν τα νέα προγράμματα εφημεριών, με βάση την ισχύουσα ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Κάτι, που σημαίνει ότι τα νοσοκομεία θα έχουν εφημερεύοντες ιατρούς μέχρι και το πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου.
Και μετά;;;
Όπως, εύστοχα, σχολίασε ο συνάδελφος συνδικαλιστής Κώστας Γιαννάκενας: τις ακάλυπτες μέρες ας τις καλύψουν αυτοί που μας εμπαίζουν σχεδόν 3 χρόνια αρνούμενοι να εφαρμόσουν την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία...

Η μοναδική διαφαινόμενη λύση, στο μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Ε.Σ.Υ., από την ίδρυση του ακόμη, είναι να προσληφθούν εντός 10ημέρου 5.500 ιατροί στο Εθνικό Σύστημα Υγείας!

Το μπαλάκι σε σας, Κε Αβραμόπουλε…

Νοερή συμπαιγνία

Θαρρετής δράκαινας σχήμα παίρνει ότι τολμώ ν’ αγαπώ και
φοβίζει τον ίσκιο μου
Με πληγώνει της σκέψης το αγκάθι, σεργιανάει να
φωλιάσει στο αίμα μου
μα πιο πολύ με τρομάζει το αγκάθι που αποχωρίζεσαι,
αφήνοντας πάνω μου
Ξέρω ότι πρέπει να σβήσω τα διλήμματα με νερό που κυλάει,
έτσι απλά, στο ποτάμι


φανταχτερή μάγισσα, στο σκουπόξυλο δίνει φτερά
να πετάξω τον έρωτα
πούπουλα σκόρπια στο πέρασμα της, φαγουρίζουν
της μύτης το κέλυφος
αλλεργία σε ότι ποθώ, λες κι αλλιώς θα σπανίζουν οι στόχοι,
θα στερεύουν τα όνειρα
στο μάρσιπο στριμώχνω μαγεμένα αστέρια που, αργοσβήνοντας,
πέφτουν στα πόδια μου


ανατολίτες βρακωμένοι γίγαντες φιγουράρουν στην παλαίστρα
του χτίστη μου νου
μες τα μάτια κοιτάζονται ώρες και τα στήθη
χτυπούν απερίσκεπτα
τη ματιά μου γυρεύουν με κραυγές και πομπώδη
σκονισμένα χτυπήματα
οι λαβές τους, πόντους κερνούν στην απλότητα που σήμερα
τόσο μου λείπει.


Θαρρετής δράκαινας σχήμα παίρνει ότι τολμώ ν’ αγαπώ και
φοβίζει τον ίσκιο μου
Με πληγώνει της σκέψης το αγκάθι, σεργιανάει να
φωλιάσει στο αίμα μου
μα πιο πολύ με τρομάζει το αγκάθι που αποχωρίζεσαι,
αφήνοντας πάνω μου
Ξέρω ότι πρέπει να σβήσω τα διλήμματα με νερό που κυλάει,
έτσι απλά, στο ποτάμι

Παγκόσμια κινητοποίηση για την αναστολή θανατικής ποινής του φοιτητή Sayed Pervez Kambaksh

Ο κ.Sayed Pervez Kambaksh είναι 23χρονος φοιτητής δημοσιογραφίας στο Αφγανιστάν που καταδικάστηκε από το ισλαμικό δικαστήριο σε θάνατο.
Ποιό ηταν το έγκλημα του?
Κατέβασε απο το διαδίκτυο ένα άρθρο για τα δικαιώματα των γυναικών.
Το άρθρο που προερχόταν απο περσική ιστοσελίδα,υποστήριζε ότι οι μουσουλμάνοι φονταμελιστές, που διατείνονται ότι το ίδιο το κοράνι κατοχυρώνει την καταπίεση των γυναικών στις ισλαμικές κοινωνίες, έχουν παρερμηνεύσει τα λόγια του Πρόφητη Μωάμεθ…
Ο 23χρονος μοίρασε το άρθρο σε συμφοιτητές και καθηγητέςτου με σκοπό,όπως ισχυρίστηκε,να γίνει δημόσια συζήτηση για το θέμα.Το αποτέλεσμα ηταν να συζητηθεί,να δικαστεί με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς παρουσία συνηγόρου,όπως ισχυρίζονται οι γονείς κ οι φίλοι του,και να καταδικαστεί σε θάνατο.

Η βρετανική εφημερίδα Independent ξεκίνησε στις 31/1/2008 εκστρατεία για τη διάσωση του φοιτητή με βασικό αίτημα την ανστολή της εκτέλεσης του κ την επανάληψη της δίκης με δικαιότερους όρους.

ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΕΤΕ ΤΟΝ PERVEZΠΑΡΑΚΑΛΩ,ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΔΩ:http://www.independent.co.uk/news/world/asia/article775954.ece
για περισσοτερες πληροφοριες για την υποθεση διαβαστε αυτο:http://www.independent.co.uk/news/world/asia/save-pervez-global-protests-to-save-afghan-student-from-death-sentence-776783.htmlκαι αυτοhttp://www.independent.co.uk/news/world/asia/sentenced-to-death-afghan-who-dared-to-read-about-womens-rights-775972.html

Για ποιον χτυπά η καμπάνα;

Xθες το βράδυ, μισή ώρα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι της Εθνικής μας, χτύπησαν οι καμπάνες στην εκκλησία της γειτονιάς μου. Μάλλον δεν μας έφεραν τύχη (θέλω να πιστεύω ότι χτύπησαν για να μας φέρουν τύχη γιατί αλλιώς θα γίνω βλάσφημος, Θεέ μου) και η απρόσμενη -για πολλούς- ήττα από τη Σουηδία χτύπησε το καμπανάκι και έβγαλε από το λήθαργο τους, μουσκεμένους από τη «βρόχινη» προπαγάνδα, Έλληνες πολίτες. Δεν ήρθε δα και η συντέλεια του κόσμου, φίλοι μου. Απλά, κοιμόμασταν και μας ξύπνησαν…οι καμπάνες…που χτύπησαν για μας!

Γιατί …παιδί ήμουν και γω!

Ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει με θέμα την παιδεία, συνεχίζεται αμείωτος και καταλαμβάνει, με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, ολοένα και περισσότερα τετραγωνικά μέτρα του κοινωνικού μας ιστού.
Μάχες σώμα με σώμα στα πανεπιστήμια, αλληλοδιαδοχικές κατηγορίες στα έδρανα της βουλής, λογομαχίες στους λοιπούς χώρους εκπαίδευσης, «απολίτιστοι» διάλογοι στα καφενεία της χώρας.
Και το δίλημμα που προβάλλει είναι «τεχνηέντως» σαφές: δημόσια ή ιδιωτική παιδεία;
Διαλέξτε στρατόπεδο και ξεκινάμε. Να βρούμε ο ένας το άδικο του άλλου! Το άδικο που τείνει να εξαφανίσει η κομματική μας συνείδηση και η εμπειρική μας αδιαλλαξία!
Και διερωτώμαι! Αυτό είναι το πρόβλημα μας;

Δεν μας ανησυχεί το γεγονός ότι οκτώ στα δέκα παιδιά περνάμε σε σχολές που δεν είναι της πραγματικής μας επιλογής;
Δεν μας προβληματίζει ότι τελειώνουμε μία σχολή που δεν μας άρεσε ούτε καν ως αντικείμενο και βγαίνουμε στην αγορά εργασίας να ασχοληθούμε με το επάγγελμα που απλά θα μας φέρει τα «πλεονασματικά απαραίτητα» προς το ζην;
Δεν μας εκθέτει ως κράτος ο άθλιος τρόπος πρόσβασης στα πανεπιστήμια που μας κουρελιάζει ψυχικά, ατομικά και οικογενειακά και ένα εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο παρουσιάζεται ως ο δικαστής που θα χτυπήσει το σφυρί στο έδρανο και θα αξιολογήσει, με μιας, όλες μας τις δυνατότητες και ικανότητες; Και αν δεν περάσουμε στη σχολή που «οι άλλοι» θέλουν να περάσουμε, θα μας πουν…δεν πειράζει αλλά «αυτούς» θα τους έχει πειράξει τόσο μα τόσο πολύ…γιατί τελικά δεν αξίζαμε…!
Δεν μας ενοχλεί το παρηκμασμένο πρότυπο φοιτητή που έχει αντικαταστήσει την πανεπιστημιακή μας μόρφωση με την καλοζωΐα και διασκέδαση, αντιδρώντας και ξεσπώντας έτσι, έστω υποσυνείδητα, σ’ αυτά που τραβήξαμε μέχρι να γίνουμε φοιτητές;

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές στην παιδεία. Και όχι αόριστες και απροσδιόριστες, αλλά συγκεκριμένες.
Είναι απαραίτητη η ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια. Δε θα είμαστε δα και πρωτεργάτες. Έχουμε τη δυνητική ευχέρεια να περπατήσουμε σε πεπατημένες πετυχημένες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις άλλων κρατών και την ευελιξία να μειώσουμε τις όποιες παρασπονδίες, μαθαίνοντας από τα λάθη τους.
Η επιλογή επαγγέλματος δεν πρέπει να είναι ζαριά και όπου κάτσει, αλλά συνειδητή επιλογή του καθενός.
Σαφώς και πρέπει να είναι απόρροια ενός ορθολογικού επαγγελματικού προσανατολισμού που θα μας «επεξεργάζεται» και θα μας ενημερώνει από τα παιδικά μας χρόνια. Με κριτήρια , την προσωπικότητα μας, το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία μας, τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα μας, τις ικανότητες και τις δεξιότητες που κατέχουμε, ώστε μέσα από αυτά να οδηγηθούμε στο επαγγελματικό "γνώθι σαυτόν" και, εν τέλει, στη σωστή λήψη επαγγελματικής επιλογής.
Και για να μη μακρηγορώ, θα πρέπει να ενημερώσω τους γονείς μου ότι η επιλογή επαγγέλματος δεν θα πρέπει να έχει ως βασικό κριτήριο τη δική τους ανασφάλεια για να διαφυλάξει την επαγγελματική μου «ασφάλεια», ούτε και τη μελλοντική τους «ησυχία» για να πνίξει τις επαγγελματικές μου ανησυχίες, αλλά τα δικά μου ενδιαφέροντα και ας μην τους ενδιαφέρουν…σίγουρα τους ενδιαφέρει, όμως, η «επαγγελματική μου ευτυχία»!

“Φασισμός χωρίς σύνορα”

Η Τηλεοπτική χούντα είναι προ των πυλών στην Ελλαδίτσα μας και χωρίς να βάλουν το χεράκι τους οι ξένες δυνάμεις, αφού, πλέον, μπορούμε μόνοι μας και βγάζουμε τα ματάκια μας. Πρώτο θύμα του τηλεοπτικού φασισμού ο δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου…
Η διοίκηση της ΕΡΤ, αίφνης, ματαίωσε την προγραμματισμένη προβολή του ντοκιμαντέρ «Επιβιώνοντας στην Ελλάδα με 700 ευρώ», αλλά και την προγραμματισμένη έρευνα στην Κίνα για το ντοκιμαντέρ «Από τον Μάο στους Ολυμπιακούς Αγώνες»…Όταν ο δημοσιογράφος απευθύνθηκε στη διεύθυνση για εξηγήσεις, ενημερώθηκε ότι η ΕΡΤ δεν επιθυμεί την ανανέωση της συνεργασίας τους για την επόμενη τηλεοπτική χρονιά, καθώς «η Διοίκηση της Εταιρείας θεωρεί ότι οι ανωτέρω εκπομπές έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους»!
και ανοίγει νέος κύκλος, απ’ ότι φαίνεται, χωρίς να έχει προσδιορισθεί χρονικά η διάρκεια του. Μπορεί να μην είναι επταετούς “πνοής” αλλά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του ‘67 θα τα ΄χει, καθώς βλέπω, από τον τρόπο που καρατομήθηκε ένας εκ των αξιολογότερων δημοσιογράφων της ελληνικής τηλεόρασης.
Ο Θ.Ρουσόπουλος ρωτήθηκε στη βουλή για το ποιοι λόγοι οδήγησαν στη διακοπή της συνεργασίας και εάν θεωρεί ότι η απομάκρυνση ενός τέτοιου δημιουργού υπηρετεί την οφειλόμενη στους πολίτες ποιότητα της δημόσιας τηλεόρασης. Δεν ξέρω ποια θα είναι η απάντηση του αλλά φαντάζομαι…”επόμενη ερώτηση, παρακαλώ”!
Παραθέτω τμηματικά την επιστολή που είχε στείλει ο κ.Κούλογλου στην διεύθυνση προ ημερών, όπου καταγγέλει “πολιτική απόλυση”, καθώς όπως αναφέρει είχε ενημερωθεί ότι «η διοίκηση δεν θέλει να προβάλω εκπομπή για την Κίνα», ενώ οι φήμες ήθελαν αιτία να είναι «το γεγονός ότι προγραμμάτισα την προβολή της έρευνας για την γενιά των 700 ευρώ και την ακρίβεια, παρότι η διοίκηση μου ζήτησε να την ματαιώσω».
Οι τηλεοπτικοί συνταγματάρχες αποφάσισαν ότι δεν μας ενδιαφέρει η οικονομική αθλιότητα που βιώνουμε και η ανεργία των νέων αλλά η πρώτη θέση στη γιουροβίζιον.
Τ’ αφεντικά της τηλεοπτικής χούντας αποφάσισαν ότι δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά άβουλα και υπάκουα δίποδα σκυλιά που θα βλέπουμε ότι θέλουν και όποτε το θέλουν αυτοί.
Οι πραξικοπηματίες της τηλεοπτικής δημοκρατίας αποφάσισαν ότι το πρόβλημα της ακρίβειας θα λυθεί εξ ουρανού, πιθανώς από τους εξωγήινους της Αννας Δρούζα.
Συγχαρητήρια!!! Για πολλοστή φορά μαυρίσατε τη σημαία μας…

Κυβερνητικός ζαμανφουτισμός!

Tα κακαρίσματα

Χρειάστηκε να περιμένουμε πολλούς αιώνες άτολμοι και αναποφάσιστοι για το ποιο θα καθιερώσουμε ως το εθνικό μας φαγητό. Ώσπου ήρθαν οι Γερμανοί και μας έλυσαν τα χέρια μαζί με τις όποιες ενδεχόμενες γαστρονομικές «εθνικές» απορίες.
-Καλαμπόκι, κυρίες και κύριοι,…καλαμπόκι. Αυτό είναι το εθνικό σας φαγητό!

Και ξέρετε ότι οι Γερμανοί δεν κάνουν τυχαίες επιλογές. Κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό, αφού προηγήθηκαν όλες οι απαραίτητες στατιστικές μελέτες.
Καταρχάς, μέτρησαν τις κότες μας. Πάνω από 10.000.000, μαζί με τις αλλοδαπές, και με αμείωτη την υπερκαταναλωτική τους διάθεση για αραβόσιτο.
Έλεγξαν το κοτέτσι. Ανοργάνωτο, όπως όλα τα κοτέτσια της γης. Η μια κότα πάνω στην άλλη κι εγώ πάνω σε σένα, αλλά με θέα … θάλασσα!
Κοτέτσι γωνία, με λίγα λόγια…! Αυτό δεν πωλείται, δεν αλλάζει. Θα πάρει αξία η … εθνική μας προίκα …
Παρακολούθησαν τις σεξουαλικές επιδόσεις της Ελληνίδας κότας και την παραγωγικότητά της σε αβγά! Εδώ, πήραν άριστα οι κότες μας, αφού όλο το 24ωρο «κάθονται» σε όποιον βρουν και χωρίς … προφυλάξεις.
Βέβαια, οι Γερμανοί εντόπισαν και ένα μικρό προβληματάκι στην προτεινόμενή «τους» τροφική … επένδυση. Δεν έχουμε, λένε, εξασφαλίσει τη διαιώνιση του είδους! Και πώς το συμπέραναν αυτό;
-Έχετε κόκορες, αλλά είναι τζούφιοι!
Επισκοπικά, ακόμη, διέκριναν ότι δεν έχουν τους κατάλληλους όρχεις για τεκνοποίηση. Κάτι, στο οποίο δεν μπορούν να βοηθήσουν, γιατί οι τροφαντοί, καρδαμωμένοι γερμανικοί κόκορες θεωρούν φτήνια τη σεξουαλική τους μετανάστευση και μας πηδάνε μόνο σε τουριστικές στάσεις!
Έτσι, μας πρότειναν τη λύση τού τηλεφωνικού σεξ!!! Με τρανταχτά αποτελέσματα, τηλεφωνικές συλλήψεις και «κοτογέννες» με κοτόπουλα άριας φυλής!
Και οι δικές μας οι ανέραστες δεχθήκαν αμέσως. Γέμισαν τους τηλεφωνικούς θαλάμους και περίμεναν να χτυπήσει το τηλέφωνο. Και δώστου τα τηλέφωνα, και να τα κακαρίσματα…μας άκουσε όλη η γειτονιά.
Και στο πρώτο πήδημα, πάνω στον ενθουσιασμό… τους δώσαμε και τον Ο.Τ.Ε…. να μας το «κάνουν» τσάμπα!!!
-Και σ’ όσες δεν άρεσε… να πάτε στο Κεντάκυ!!!, μας είπαν στα γερμανικά και αμετάφραστα!

Κλείνω το σχολιάκι με μια γηπεδική “ρήση” ενός καλού μου φίλου προς γνωστό ποδοσφαιριστή μιας ελληνικής ομάδας.
-Ρε συ Ν……..η, τόση ξεφτίλα πώς την αντέχεις; Κότα, ε, κότα…


Υ.Γ.:Και για να μη λέτε ότι δεν προτείνουμε λύσεις…

Στ’ άρματα,
στ’ άρματα…

Πολιτική είναι η τέχνη του …ΠΑ.ΣΟ.Κ.

“Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού”.
-Κατά πόσο είναι εφικτό να πεισθούν οι «Βενιζελικοί» πολιτευτές ότι ο μέχρι πρότινος ανεπαρκής Παπανδρέου έγινε ξαφνικά μεγάλος ηγέτης?
-Κατά πόσο είναι εφικτό να πεισθούν οι «Παπανδρεϊκοί» πολιτευτές να μην «υπονομεύουν» τον Παπανδρέου όταν, κατά πως φαίνεται, αξιοποιεί πρωτίστως τους-κατά τον ίδιο- υπονομευτές του?
-Κατά πόσο είναι εφικτό να πεισθούν οι ψηφοφόροι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι το κόμμα τους ανακάμπτει όταν δεν έχουν αντιληφθεί κάποιον προφανή λόγο γι’ αυτό?

Είπαμε, πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.
Τώρα, κατά πόσο η επίπλαστη ενότητα που επικρατεί μπορεί να γίνει και πραγματική …στο μέλλον…αυτό είναι άλλο καπέλο.
Για να δούμε, θα βγάλει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το λαγό από το καπέλο ή θα του μείνουν …τ’ αυτιά στο χέρι;

Τα πόδια μου ξυπόλυτα

Τα πόδια μου ξυπόλυτα τα στοιβάζω στην άμμο
και τα μάτια μου κόμπο τυλίγω
Της θαλάσσης το αλάτι στα δάχτυλα τρίβω
να δοσομετρήσω το ασύλληπτο…


Το κεράσι μού πέφτει απ’ το στόμα στο βότσαλο,
χρωματίζει το σκούρο μου βλέμμα
Αναρχία, θαλασσόβραχοι σκόρπιοι,
προσπαθώ να συνδέσω το αταίριαστο

Μανιακά βρεγμένα φύκια
σφηνώνουν στου χεριού μου τη βέρα
Ετερόχρονες μέδουσες
βυζαίνουν το αλμυρό υγρό μου δέρμα

Μυρμήγκια οι σκέψεις κουβαλιούνται ξοπίσω,
κύμα κούφιο τις πνίγει
Λογισμοί τραγουδούν της σειρήνας τραγούδι,
μια φλογέρα στ’ αυτιά μου τσιρίζει

Υδρόβιοι κοχλίες στου λαιμού μου τα βράγχια
μού σαλιώνουν το χρόνο
Βιαστικοί αχινοί ξεφουσκώνουν τα νύχια μου
να μη μπουν μες το κρέας

Αυλικοί της θαλάσσης, μουσκεμένοι υπηρέτες,
πέφτουν στα πόδια μου γυμνοί
Αναγούλα με πιάνει, τ’ άντερα μου, χέλια,
απ’ το στόμα μου βγαίνουν, κολυμπούν

Τα πόδια μου ξυπόλυτα, πληγωμένα, ισχνά,
ακατέργαστα σε αγκάθινες σκέψεις του απέραντου
Με τη σκέψη πιστή μες στους φόβους μου
δαμασμένα δαχτυλόποδα μού αγριεύουν τη μέρα

Πάλι μούσπασαν τ’ αυγό!

Μεγάλη Παρασκευή.
Άλλη μια φορά πέρασα κάτω από τον Επιτάφιο. «Σύ(ρ)ριζα» από το νεκρό.
Ο Εσταυρωμένος περίμενε καρτερικά να προσευχηθώ και να αποκαταστήσω τις ιδέες του. Είναι ζήτημα ηθικής τάξεως… Παράδοσης-παραλαβής… Και σαν τελειώσω το σταυρό και επιβραβεύσω με ένα φιλί την κασέλα με τις πολιτικές μου ελπίδες έχοντας κάνει το καθήκον μου απέναντι στους συντρόφους μου, το Θεό και σε όποιους άλλους έπρεπε, τότε γαληνεύω!
Βγαίνω από την εκκλησία, ξεκούραστος από κακές σκέψεις, για οινοποσία στο μπαράκι της γειτονιάς.
Μόλις με «φτιάξει» το κρασί, διαπραγματεύομαι την ένταση της μουσικής με τον άθεο ιδιοκτήτη που κρατάει τους «τύπους», μην τυχόν και χάσει θρησκόληπτους θαμώνες που ψάχνουν εναγωνίως για σύγχρονους πολιτικούς Ιούδες.
Πάντα κάποιος φταίει, μας διδάσκει η Ιστορία. Πάντα κάποιος πρέπει να πληρώνει… Το τίμημα τού ότι είμαστε άνθρωποι.

Έρχεται και το Σάββατο.
Κακώς είναι Μεγάλο. Μια απλή μέρα προετοιμασίας.
Πώς να δικαιολογήσω μια ολόκληρη μέρα μόνο για προσμονή! Αλλά είναι και η επιλογή. Ίσως χρειάζεται προσοχή στη διαλογή.
Ποιος θα είναι ο τυχερός; Ποιον θα αναστήσουμε πάλι; Πάντως, θα προτιμούσα να μην είναι νεκρός. Και ας είναι άδειος ο Επιτάφιος…
Στις δώδεκα ακούγονται τα όπλα να γιορτάζουν σε ρυθμούς καμπάνας, να σημαίνουν το τέλος της δοκιμασίας. Σαράντα μέρες δοκίμαζα γεύσεις. Μεγάλη εφεύρεση η σόγια!
Ποιος είναι άραγε ο σύγχρονος Έντισον;
Εγώ πάντως, και δοκίμασα και δοκιμάστηκα. Δύο σε ένα. Σαν σαμπουάν κατιτίς…Να διώξω την κομματική πιτυρίδα. Μπας και αρχίσουν να σκέφτονται. Ποιοι; Οι άλλοι, όχι εγώ… Μην κουραστώ!

Κυριακή μεσημέρι.
Και να ’μαι πάλι γύρω από τα έθιμα. Τα στηρίζω με βουλιμία.
Το αρνί γυροφέρνει το κάρβουνο, έτοιμο να θυσιαστεί, να μπει στη φωτιά…Τετράποδος Μουτζαχεντίν…Να μεταφέρει την πείνα μου από γενιά σε γενιά.
Με ίχνη λησμονιάς κοιτώ τους συγγενείς μου. Λες και δε θα ’χει του χρόνου…
Δίνουν μια στρογγυλάδα στο γιορτινό τραπέζι. Κρατάνε μόνο τα καλά. Με λούζουν αφυδατωμένες ευχές, καθώς μου σπάζουν το αυγό. Και ήταν μικρό και μυτερό. Δοκιμασμένο στα δόντια μου. Έβγαζε αυτόν τον μεταλλικό ήχο της νίκης.
Το καθαρίζω και … άσπρο πάτο! Να πάνε κάτω τα φαρμάκια !
Φεύγω με βαρύ στομάχι, όχι από αυτά που άκουσα, αλλά από αυτά που έφαγα.
Κάθε χρόνο τα ίδιο λάθος. Το παρακάνω με το φαΐ.
Πότε επιτέλους θα βάλω μυαλό;
Πότε θα βάλω μέτρο στη ζωή μου;
Πολιτικά πάντα. Να μην ξεχνιόμαστε!!!

Δίποδο σκυλί

Πέρασε ο καιρός που έντυνα τον εαυτό μου με τα ρούχα σου,

φόραγα το αποσμητικό σου

και αλήτευα στις γειτονιές.

Τότε μύριζε το άρωμα σου έντονα, τραβηχτικά.

Γλυκιά συνήθεια ήσουν, συνέχεια κοντά μου.

Ήταν μια ωραία εποχή για σένα ’κείνη.

Οι τριανταφυλλιές σε μέθαγαν με τις ευωδιές τους

και το γλυκό εαρινό βήμα σου κυκλόδενε τα πόδια μου δίχως να πέφτω κάτω.

Μία εποχή ζήσαμε μόνο μαζί. Την άνοιξη.

Εκεί, στο μέρος που δήλωνα υποταγή, πειθαρχία, πίστη.

Μετά, η εγκατάλειψη. Έφυγα…

Πέρασε ο καιρός που το ποτήρι του καφέ

χτύπαγε άτσαλα τα δόντια μου.

Τότε που το γέλιο της πυγολαμπίδας δεν άντεχε τη μέρα μου.

Και οι άσπαρτοι αγροί ξεκούραζαν το μέλλον μου.

Ήταν μια ωραία εποχή για σένα ’κείνη.

Οι αμυγδαλιές σου πρόσφεραν τον καρπό τους απλόχερα

και η τροφή μου είχε στο στόμα μου τη γεύση σου.

Μία εποχή ζήσαμε μόνο μαζί. Την άνοιξη.

Εκεί, στο μέρος που δήλωνα υποταγή, πειθαρχία, πίστη.

Μετά, η εγκατάλειψη. Ξέφυγα.

Πέρασε ο καιρός που τα μάτια μου κοίταζαν με προσήλωση

τον πετρωμένο τοίχο σου.

Τότε που φώναζα μόνο να φοβηθώ εγώ, φώναζα μέσα μου.

Και συ καμάρωνες το δίποδο σκυλί, εμένα,

σαν άκουγα στο πρόσταγμα.

Ήταν μια ωραία εποχή για σένα ’κείνη.

Οι πλάτανοι σου κέρναγαν σκιά το ηλιομεσήμερο, και γω,

ήλιος που δρόσιζα,

σου ’βρεχα τον ιδρώτα μου.

Μία εποχή ζήσαμε μόνο μαζί. Την άνοιξη.

Εκεί, στο μέρος που δήλωνα υποταγή, πειθαρχία, πίστη.

Μετά, σε στερήθηκα. Σώθηκα.

Άτιμες ...τιμές

Τα «ανάθεμα…»

Μυρίζω τα σκέλια σου, μάνα γη, και ξαναγεννιέμαι…
Αυτή η έντονη οσμή κλωτσάει απ’ τα ρουθούνια μου τα «ανάθεμα…»
Τόσο φυσική, που δε μπορώ να τη μπερδέψω με τη βρώμα
Τόσο φιλική, που δε μπορώ να την αλέσω μ’ ευωδιά


Τα «ανάθεμα…» τα ανθρώπινα, τα δήθεν απαραίτητα…
Καίνε με μίσος τη φωτιά και κυβερνούν το ψύχος
Αναστημένα ερπετά τυλίγονται στα πόδια μου
Σπαρταράει ο αυθορμητισμός, καθώς τον ξεψυχώνω


Σφυρί και αμόνι τα «ανάθεμα…»· βολεύομαι, δημιουργώ
Στα πόδια επάνω των σταχτών που άφησές μου πρόγονε
Νομίζω έτσι σε τιμώ και πελεκώ αρνιά σγουρά
Όσα για να υπνωτιστώ στου φεγγαριού το κρύο φως


Κοκκίνισαν τα χέρια μου στις άκρες των δακτύλων μου
Ντροπαλές φιγούρες σκιάζουν τα όνειρα που ’χα νωρίς το πρωί
Κοιτάζω στις παλάμες τις γραμμές που με κρατάνε ζωντανό
Άσεμνα πληκτρολογώ τα σκονισμένα γράμματα


Μυρίζω τα σκέλια σου, μάνα γη, και ξαναγεννιέμαι…
Η πρώτη σκέψη, η αληθινή· αυτή ποθώ, αυτή είμαι εγώ
Γυμνή και απροστάτευτη να μαστιγώνει ενοχές
Σκορπίζουνε τα «ανάθεμα…», τα πρέπει μου, για μια στιγμή· ομολογώ


Ανάθεμά σε, μάνα γη… με κάνεις τόσο ευάλωτο…

Τστούλι ...στη σούβλα

Άλλα μέτρα με ίδια σταθμά

O Γιώργος Σουφλιάς σκέφτεται να παρέμβει δραστικά και να τροποποιήσει τις ελληνικές παροιμίες του θυμόσοφου λαού μας. Μάλιστα, αποφάσισε να κάνει ποδαρικό πρόσφατα, παραλλάσσοντας μια γνωστή παροιμία ως εξής:
“Στου κουφού τη βίλλα, όσο θέλεις βρόντα”!
Να δούμε πότε θα τους βροντήξουμε και μεις, που μας πειράζουν τις παραδόσεις!!!
Το “επίκαιρο” αποφάσισε να… προτείνει και αυτό μια παραλλαγή της ίδιας παροιμίας, μια και η πράξη αυτή “νομιμοποιήθηκε” από τον Σουφλιά:
“Στου κουφού τη γειτονιά, πάρε το μυστρί και χτίσε”!

Kόπηκε το ...ρεύμα

Γυπάνθρωποι…Η μεταμόρφωση

Οι γύπες χτύπησαν δυνατά τα φτερά τους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο ταξίδι μου. Απαίτησαν την προσοχή μου άκομψα, με θράσος.
Το κυκλικό τους πέταγμα συνέχισε με εμμονή πάνω απ’ το κεφάλι μου.
Ακούραστοι ιπτάμενοι οδοιπόροι σε στοιχειωμένη τροχιά να βασανίζουν τη σκέψη μου.
Οι φωνές τους άχαρες, άρρυθμες μου τρυπούν τα τύμπανα και σκαλίζουν τα πληγωμένα νεύρα μου.
Μαζεύτηκαν περισσότεροι, μαύρισαν τον ουρανό, έκρυψαν τον ήλιο, σκοτείνιασε τ’ όνειρο που ’χα σταματημένο από μικρός ακόμη.
Τόσοι πολλοί μαζεύτηκαν, μύριους μετρώ, άφιλοι και απόξενοι ανταγωνιστές γυρεύουν σάρκα να θρέψουν την απληστία τους.
Τους βλέπω και κουράζομαι, αμέτρητοι διεκδικητές στην πλάτη μου, κανείς τους δεν περνά μπροστά, περιμένουν να πέσω.
Στέκω καλά στα πόδια μου, πιάνω έναν στα χέρια μου, του στρίβω βίαια το λαιμό και τον κρεμώ στον ώμο μου νεκρό, πιστεύω έτσι θα σκιαχτούν.
Το αίμα μύρισε ζεστό, τους άνοιξε τη διάθεση, ντοπαρισμένοι αμαρτωλοί που κυνηγούν να βάψουν κόκκινα τα ράμφη τους.
Φοβάμαι πως δε θα χαθούν, κλέβουν ζωή απ’ το θάνατο, φοβάμαι τις ορέξεις τους.

Αρχίζω· τρέχω γρήγορα να σώσω το τομάρι μου, κουνώ τα χέρια ρυθμικά σαν δυο φτερά τεράστια, ξάφνου κοιτάζω κάτω μου, βλέπω τη γη από ψηλά, πετώ κι εγώ μ’ όλους μαζί, έγινα γύπας, σώθηκα…
Και αυτοί; Απλά περνάνε δίπλα μου, δίχως να με παρατηρούν, αδιαφορούν, κενή η μεταμόρφωση.
Υπάρχει μία διαφορά, μονάχα μία διαφορά, δε στέκονται ξοπίσω μου, τώρα μπορούν και προσπερνούν.

Και το χειρότερο απ’ όλα; Είναι πως με πειράζει.

Τα ζιζάνια

Η κατσίκα βρέθηκε ντοπέ

Μας ζήτησε ταπεινά συγνώμη η κινέζικη εταιρία που ντόπαρε, από λάθος, την εθνική μας της άρσης βαρών. Μάλλον δοκίμασε τα χάπια ο κομιστής και ντοπαρισμένος όπως ήταν, τ’ άφησε σ’ άλλη πόρτα, σ’ άλλο κράτος…
Ντοπαρισμένη όπως ήταν και η εθνική μας, αναζήτησε ευθύνες ακόμη και σε μας που δεν την πιστεύουμε, που δεν τη στηρίζουμε.
« Έπιασε το κόλπο των Κινέζων και θα σαρώσουν όλα τα μετάλλια», μου είπε μια ελληνική ψυχή καθώς κοίταζε τις «εγκυρότατες» ειδήσεις των οκτώ.
Και να που φούντωσαν πάλι οι καυγάδες στα καφενεία.
Και να που βρήκαμε έναν ακόμη ανεμόμυλο να πολεμήσουμε.
Και να που δεν διακρίνουμε για ακόμη μια φορά τον φταίχτη.
Ας επιτεθούμε λοιπόν στην κατσίκα του γείτονα, που λέει και ο φίλος μου ο Μιχάλης.
Ως τράγοι αλλοπαρμένοι και ερωτοχτυπημένοι που είμαστε.
Υ.Γ: Σε λίγο θα μας ζητήσει συγνώμη και το Θιβέτ, που σβήνει τη φλόγα «μας» με όλη του την ελευθερία.

Μονομαχία στο ...Βουκουρέστι

Καραμανλικοί ηρωισμοί

- O K. Καραμανλής ανακάλυψε τον τρόπο να κερδίσει και τις επόμενες εθνικές εκλογές.
- Πώς;
- Θα ζητήσει από το ΝΑΤΟ να ονομαστούν τα Σκόπια … Ελλάδα και να ενσωματωθούν στο κράτος μας.
- Μα θα αρνηθούν…
- Εεε και; Θα τους «βγάλει» ΒΕΤΟ και θα γυρίσει στη χώρα μας, ως Μεγα-Αλέξανδρος καβάλα πάνω στ’ άλογο.
- Κι εμείς πώς θα τον υποδεχθούμε;
- Αφού θα έχει κάνει πρόταση γάμου στη νύφη των Σκοπίων, εμείς θα πάμε στο γλέντι και θα τον περιμένουμε για το έθιμο.
- Δηλαδή;
- Μόλις εμφανιστεί, θ’ αρχίσουμε να χτυπάμε ρυθμικά με τις σάρισες τα πιάτα στο τραπέζι και θα βροντοφωνάξουμε τρεις φορές: Ήρωας, ήρωας, ήρωας!
- Μα αυτός δεν θα είναι πρωθυπουργός. Θα είναι γαμπρός για σκότωμα!
- Εδώ η Θεσ/νίκη έκανε Νομάρχη το Ζορό που είναι Ισπανός! Δεν θα κάνει το κράτος μας πρωθυπουργό το Μεγα-Αλέξανδρο που είναι και Έλληνας;

Στην κολυμβήθρα των Βαλκανίων

ΣΤΕΝΕΥΟΥΝ τα περιθώρια για εξεύρεση λύσης στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ την Τετάρτη στο Βουκουρέστι.
Οι περιπτώσεις να μην ασκήσει Βέτο η Ελλάδα υπάρχουν και είναι οι εξής δύο:
1) Η πρόσκληση για ένταξη να δοθεί, αλλά η ένταξη να μην πραγματοποιηθεί εάν δεν έχει βρεθεί λύση στο ζήτημα της ονομασίας.
2) εάν η Ελλάδα συναινέσει στην πρόσκληση για ένταξη των Σκοπίων υπό τη σημερινή προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ. Σε μια τέτοια περίπτωση, η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να προβάλει αντιρρήσεις, εφόσον είναι ήδη δεσμευμένη από την ενδιάμεση συμφωνία, την οποία και θα κατηγορηθεί ότι παραβιάζει.
Παιχνίδι για γερά νεύρα διεξάγεται στην διεθνή πολιτική σκακιέρα για το όνομα της FYROM και οι νονοί, μαζεμένοι γύρω από την κολυμβήθρα, κονταροχτυπιούνται για το ποιος θα φωνάξει πρώτος το όνομα!

Εμείς μάλλον παλεύουμε για το επίθετο!!!

Tα "ποτέ" του Αλογοσκούφη

Η ΝΕΑ «ΕΞΥΠΝΗ» ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ

Μία νέα καθημερινή ηλεκτρονική «επίκαιρη» εφημερίδα είναι στα σκαριά και στοχεύει στην αντικειμενική ενημέρωση και τον έξυπνο «διαφορετικό» σχολιασμό της επικαιρότητας.
Και το όνομα αυτής?
www.epikairo.gr
Η εφημερίδα «Επίκαιρο» κάνει ποδαρικό στο διαδίκτυο την 01.04.08.Όχι, δεν πρόκειται για πρωταπριλιάτικο αστείο!
Πρόκειται για μια διαφορετική προσέγγιση των γεγονότων από μία ομάδα πολιτών που στόχο έχουν να καταθέσουν την άποψή τους χωρίς μεροληψία, εμπάθεια και ενδοιασμούς αλλά με αντικειμενικότητα, αξιοπρέπεια και θάρρος.
Στην ιδρυτική αρθρογραφική ομάδα συμπεριλαμβάνονται -πέρα από δημοσιογράφους- άτομα διαφόρων επαγγελμάτων από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Ο οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να μας στείλει άρθρο του ή σχόλιο, το οποίο θα αναρτάται με μοναδικό κριτήριο το αν είναι επίκαιρο, «διαφορετικό» και όχι υβριστικό, καθώς η εφημερίδα αυτή είναι δικιά σας, των πολιτών.
Εάν κάποιος ενδιαφέρεται να συμπεριληφθεί ως αρθρογράφος στην εφημερίδα Επίκαιρο, μπορεί απλά να επικοινωνήσει μαζί μας. e-mail εφημερίδας: info@epikairo.gr
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με τους:
Παραστατίδη Στέφανο -6972705119, e-mail:parastatidis@epikairo.gr
Λαζαρίδη Λάζαρο -6945432431, e-mail:lazaridis@epikairo.gr

Epikairo: η διαφορετική προσέγγιση της επικαιρότητας
για ενημέρωση με αξιοπρέπεια

Ιερόδουλης μονοπάτι

Άλλη μια νύχτα λικνίζεις το σώμα σου σ’ ένα στενό πλακόστρωτο σοκάκι και το φως μιας ξεχασμένης λάμπας σού χρυσαφίζει τα μαλλιά -Εσύ είσαι το μικρό μου φεγγαράκι,
σιγομουρμουρίζεις¼

Στρέφεις το βλέμμα σου σ’ έναν τύπο καχεκτικό, κρυμμένο στο καπέλο του, να σε πλησιάζει με βήμα βαρύ
της ντροπής
μα και γοργό
της ηδονής


Στα πρώτα λόγια του, η ανάσα του, σου φέρνει απέχθεια
Τα ρούχα του είναι βρώμικα και χιλιοφορεμένα
Και τα μάτια σου, μετά μανίας, ψάχνουν ένα λόγο, μονάχα ένα λόγο
να χαμογελάσεις.


-Το όνομά σου, το όνομά σου
Μια φωνή διακόπτει τις σκέψεις σου προς στιγμή

Ω θεέ μου, ξέχασες τ ¢όνομά σου
Αυτό που άλλαξες τόσες φορές να δυναμώσεις τις κραυγές ικανοποίησης κάποιων απ’ τους πελάτες σου


-Το όνομά σου, το όνομά σου
Η ίδια φωνή ξανάρχεται στ’ αυτιά σου σαν απόηχος

Ω Θεέ μου, πόσες φορές ο ήλιος γεννήθηκε μέσα από τα βουνά
και πέθανε τη νύχτα
και το όνομά σου στις σελίδες της ιστορίας ήταν πάντοτε σε μαύρη μελάνη τυλιγμένο
σα δώρο που δεν επιστρέφεται, μη γίνει προσβολή


-Το όνομά σου, το όνομά σου
Επιμένει διαολεμένα ο κύριος με το μπλε κοστούμι
Και έχει μάτια παιδικά,
ρυτίδες αυλακώνουν το αρρενωπό πρόσωπό του,
τα χείλη μεγάλα, γυναικεία, κόκκινα σαν αίμα

και έχει τη γλώσσα της οχιάς
που γλείφει τον ιδρώτα του κορμιού σου
δίνοντάς σου σάρκα και οστά


-Το όνομά σου, το όνομά σου
τ' όνομά μου είναι ελπίδα
-Το επάγγελμά σου
το επάγγελμά μου είναι ζωή

Μεταλλαγμένη υπεργεννητικότητα

Ένας από τους ειρηνικούς εχθρούς της επιβίωσης ενός έθνους είναι και η υπογεννητικότητα.
Σαφώς είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Σαφώς και πρέπει να παρθούν εθνικά μέτρα για την καταπολέμηση τής υπογεννητικότητας.
Μήπως όμως παράλληλα πρέπει να παρθούν και παγκόσμια μέτρα για την καταπολέμηση τής υπεργεννητικότητας; Υπάρχουν μη προηγμένα κράτη, όπου οι γυναίκες περνούν τον περισσότερο χρόνο της ζωής τους σε κατάσταση εγκυμοσύνης και οι κυβερνήσεις θεωρούν ότι έτσι κάνουν εξωτερική πολιτική.
Σύμφωνα με στατιστικές έρευνες, το 2050 ο πληθυσμός της γης θα αυξηθεί κατά 3 δισεκατομμύρια. Αν σκεφτεί κανείς ότι το καλλιεργήσιμο έδαφος αυτή τη στιγμή ήδη υφίσταται υπερεκμετάλευση, για να καλύψει τις τωρινές μας ανάγκες, θα πρέπει να βρούμε νέες δεξαμενές τροφής.

Μια τέτοια προσπάθεια έγινε στην Αμερική, όπου δημιούργησαν μεταλλαγμένα κοτόπουλα τα οποία είχαν το σχήμα μπάλας με δύο πόδια και χωρίς καν στόμα.. Όταν ξεσηκώθηκαν οι οργανώσεις καταναλωτών, τότε οι ευφυείς δημιουργοί του τερατουργήματος μετονόμασαν το κοτόπουλο σε «κοτοπουλίνο» και συνέχισαν αταλάντευτα τις προσπάθειες για εναλλακτικές τροφές.

Το μόνο που φαντάζομαι σε μια τέτοια πληθυσμιακή αύξηση είναι να ζούμε σε κοτέτσια έχοντας για κατοικίδια ζώα τα «κοτοπουλίνο» και τρώγοντας πεντάκροκα αυγά σε σχήμα οβίδας!

"Όλα" ... Τσίπρας

Κέντρα απεξάρτησης κατευθυνόμενων πολιτών

Το «στερητικό σύνδρομο» των φανατικών τηλεθεατών δελτίων ειδήσεων παίρνει ξέφρενες διαστάσεις. Η τριήμερη απεργία των δημοσιογράφων και η αποχή από τα δελτία ειδήσεων έχει οδηγήσει σε εκδηλώσεις τρέλας τους «μαστουρωμένους» τηλεθεατές, που στοιβάζονται σαν τα τσουβάλια στα «κέντρα απεξάρτησης κατευθυνόμενων πολιτών». Τα κυβερνητικά τηλέφωνα έχουν πάρει φωτιά να εξυπηρετήσουν τους «γαλάζιους τηλε-χρήστες» βρίσκοντάς τους ένα κρεβάτι.
Έντρομη η κυβέρνηση τάζει στους δημοσιογράφους τα πάντα για την ύφεση του φαινομένου που έχει πάρει πλέον τεράστιες διαστάσεις. Η κρατική τηλεόραση ξεκίνησε να παίζει τις ώρες των ειδήσεων τον Καραγκιόζη και άλλα θέατρα σκιών που δρουν ως υποκατάστατα για τους «τηλε-χρήστες». Τα ιδιωτικά κανάλια δείχνουν επεισόδια κινουμένων σχεδίων με τον Πινόκιο τηλεπαρουσιαστή. Οι τηλεθεατές βάζουν στο τέρμα την ένταση της τηλεόρασης και δένονται στις πολυθρόνες με σχοινιά να ξεπεράσουν το στερητικό σύνδρομο.
Τα ιδιωτικά κανάλια χρησιμοποιούν και εναλλακτικές μεθόδους για την ύφεση της μεγαλύτερης, ίσως, εθνικής κρίσης μετά τη δικτατορία.
Στο mega βάζουν σε επανάληψη το γάμο της Στάη.
Στο alter βάζουν το Χατζηνικολάου να παίζει τέννις.
Στον alpha ο Κακαουνάκης μάς δείχνει τη συνταγή της τσικουδιάς.
Στον antenna ο Ευαγγελάτος κόβει «αποδείξεις» στους απεργούς.

Μια φορά χρήστης…για πάντα χρήστης???

Οι αναντικατάστατοι

Η διαφοροποιημένη ανθρώπινη σκέψη είναι αυτή, η οποία διαχωρίζει τους ανθρώπους σε οριζόντια ιδεολογικά στρώματα και σε κάθετες ιδεολογικές κατηγορίες. Είναι αυτή που μας κάνει να αισθανόμαστε ξεχωριστοί, μας δίνει κίνητρα για δημιουργία, μας γεμίζει ευθύνες για συλλογική προσφορά, συντηρεί το αίσθημα ικανοποίησης για ατομικές κατακτήσεις, μας χαρίζει το δικαίωμα στον αυτοσεβασμό.
Η αποτελεσματική εφαρμογή ιδεών στην πράξη επιτυγχάνεται, κατά πρώτον, συνθετικά, μέσα από ιδεολογικές ζυμώσεις, για τη δημιουργία μιας ιδεολογικής πλατφόρμας, ενός ιδεολογικού προσανατολισμού και, κατά δεύτερον, συμπληρωματικά, καθ’ οδόν στην κατεύθυνση, όπου η αναπροσαρμογή είναι απαραίτητη ξορκίζοντας έτσι την αβελτηρία της σκέψης.
Η προσθετικού τύπου ανθρώπινη εμπειρία δρα ως μία συνεχώς εμπλουτισμένη βάση δεδομένων, μια συνεχώς ανανεωμένη αφετηρία που μας δίνει τη δυνατότητα να εμβαθύνουμε πιο γρήγορα, να εξειδικεύσουμε πιο εύκολα, να πετύχουμε περισσότερα.
Η συλλογικότητα μιας τέτοιας προσπάθειας, μέσα από την ανθρώπινη διαφορετικότητα και σε συνεργασία με το ομαδικό πνεύμα για τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα, μας κάνει όλους πιο χρήσιμους σε συλλογικό επίπεδο αλλά πιο αδύναμους ατομικά απαξιώνοντας έτσι την μοναδικότητα και τοποθετώντας την ανθρώπινη αξία ένα σκαλί ψηλότερα από το ανθρώπινο σώμα.
Η ειλικρινής αγωνία των συμμετεχόντων να παραμείνουν σ’ αυτή τη διαδικασία, έτσι ώστε να διαμορφώσουν την κατάληξη μιας τέτοιας προσπάθειας, όπου ουσιαστικά δεν υπάρχει τέλος αλλά ατέρμονες και αναπροσαρμόσιμες συνεχείς διεκδικήσεις, τους μονιμοποιεί τη σκέψη. Η αναμενόμενη αντικατάστασή τους ψυχολογικά τους αποδυναμώνει. Η εξέλιξη, όμως, της τεχνολογίας- που είναι και ο άτυπος δημιουργός χασμάτων γενεών- την επιβάλλει, διότι, αλλιώς, η όποια παράταση τούς μετατρέπει ,δυστυχώς, από χρήσιμα εργαλεία… σε βαρίδια…
ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΣ, φίλοι μου, όσο και αν αυτό πληγώνει τον εγωισμό μας.
Πρώτο μας μέλημα είναι η συμμετοχή μας σε ιδεολογικά σχήματα, όπου ο ιδεολογικός προσανατολισμός θα επιδιώκει την κοινωνική δικαιοσύνη.
Μοιράζουμε ελπίδα δίνοντας σε αυτόν που δεν μπορεί να πάρει.
Μοιράζουμε ζωή, ανέξοδα, δίνοντας σε αυτόν που δεν μπορεί να πάρει.
Μοιράζουμε αγάπη δίνοντας σε αυτόν που δεν μπορεί να πάρει.
Και όταν τελειώσει η μοιρασιά μας και ξέρουμε ότι υπάρχουν γύρω μας, πίσω μας, δίπλα μας, νέα πρόσωπα, νέοι σε ιδέες, νέοι γεμάτοι ελπίδα, ζωή, αγάπη, νέοι αξόδευτοι, νέοι που μπορούν και έχουν να μοιράσουν και να μοιραστούν πολύ περισσότερα, τότε ξεροκαταπίνουμε το πείσμα μας, παραπετάμε τον ναρκισσισμό μας, εξαλείφουμε τον εγωισμό μας και… τους δίνουμε χώρο…
...γιατί ουδείς αναντικατάστατος, φίλοι μου καρεκλοκένταυροι…
Φίλοι μου αναντικατάστατοι….

Χορευτικό φινάλε

Άλλο ένα Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. διεκπεραιώθηκε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Οι προσωπικές διαδρομές κάποιων μεγαλοστελεχών συνέχισαν να υφίστανται, το συνεδριακό κέντρο μετατράπηκε σε ένα μεγάλο παζάρι σταυρών και η ενότητα δείχνει πλέον να αποκτά καθαρά συμβολικό χαρακτήρα.
Ενδιαφέρουσα η κίνηση του Γιώργου Παπανδρέου να αποκλείσει από το πολιτικό συμβούλιο όσους διατέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί και σε συνδυασμό με το να καλέσει στο τέλος της ομιλίας του τους Β. Βενιζέλο και Κ. Σκανδαλίδη στο βήμα και να ενώσουν τα χέρια τους σηκώνοντάς τα ψηλά για ώρα σε σχήμα χορού έστειλε μαζί με το μήνυμα της ενότητας και το μήνυμα ότι θα τους… χορέψει στο ταψί.

προσοχή στις φιγούρες …

Ασφαλιστικά σκουπίδια

Τεστ DNA

Φήμες λένε ότι οι Σκοπιανοί θα ζητήσουν να τους γίνει τεστ DNA από ιστορικούς-ιατρούς και μέλη του δικαστηρίου της Χάγης, για να αποδείξουν διεθνώς ότι είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Λέτε στο τέλος να μας ζητήσουν και διατροφή;
Αχ, ρε Πασχάλη,…μας άναψες φωτιές!!

Αλλάξτε τους τα φώτα…αφήστε μας να βλέπουμε!

Η διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων τού οποιουδήποτε συνδικαλιστικού οργάνου υπό τη μορφή απεργίας είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμα και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας στα ευρύτερα όρια του εργασιακού τομέα.
Το ακριβοδίκαιο των διεκδικήσεων δεν είναι απόλυτα μετρήσιμο και η πλέον υπολογίσιμη γνώμη που δρα καταλυτικά, τόσο στο βαθμό και στη διάρκεια διεκδίκησης όσο και στην αποτελεσματικότητα αυτής, είναι η κοινή γνώμη.
Αυτή είναι που μπορεί να στηρίξει το δίκαιο του εργαζομένου.
Αυτή είναι που πιέζει κάθε κυβέρνηση αντλώντας δύναμη από την ψήφο της.
Αυτή είναι που θα συμμαχήσει στο σωστό, στο δίκαιο, στο αξιοκρατικό μαζί του.
Αυτή είναι που θα αναδείξει το πρόβλημά του με τον καλύτερο τρόπο.
Αυτή είναι που θα προτείνει λύσεις.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, όλοι μας πως η συγκατάθεση της κοινής γνώμης σε οποιαδήποτε κινητοποίηση συνδικαλιστικού φορέα είναι απαραίτητη.
Η αγωνία κάποιων εργαζομένων να προστατέψουν κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα τούς οδηγεί στην προσπάθεια διαχείρισης -δια της πρόκλησης- της κοινής γνώμης, με σκοπό να την χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους.

Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί αυτό των συνδικαλιστών της Δ.Ε.Η. που, περιορίζοντας τη διανομή ρεύματος, άφησαν την κοινή γνώμη στο σκοτάδι και έχασαν μαζί με τη συμμαχία και το όποιο τους δίκαιο.
Θεωρώ αυτονόητες τις ευθύνες της διοίκησης της Δ.Ε.Η. που κατένειμε το ρεύμα όπου και όπως αυτή ήθελε προσπαθώντας έτσι να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον των εργαζομένων. Δεν θα περίμενα και κάτι άλλο από μια διοίκηση που σκοπό έχει να διαφυλάξει τα συμφέροντα της κυβέρνησης.
Περιμένω, όμως, ένα κοινό μέτωπο όλων των εργαζομένων για ένα δίκαια κατανεμημένο ασφαλιστικό σύστημα. Εάν όποιος έχει τα πιο ισχυρά μέσα ανεξαρτητοποιείται και διεκδικεί για ίδιον όφελος και εις βάρος των άλλων (βλέπε δημοσιογράφοι), τότε θα την πληρώσουν για ακόμη μία φορά οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Σε συλλογικές κινητοποιήσεις οι οποιεσδήποτε μέθοδοι και πρακτικές (διακοπή ρεύματος-νερού, κλείσιμο δρόμων κ.α.) νομιμοποιούνται κατά κάποιον τρόπο από το σκοπό που είναι το κοινό καλό και αγιάζει τα μέσα.
Ωστόσο, σε μεμονωμένες διεκδικήσεις θα ήταν πιο χρήσιμο η ανάδειξη των αιτημάτων να γινόταν με έναν πιο πρωτότυπο τρόπο και με το μικρότερο δυνατό κόστος για τον απλό πολίτη.
Θα φανταζόμουν με ευχαρίστηση, με βάση και τη χρονική συγκυρία, τους συνδικαλιστές της Δ.Ε.Η., ντυμένους με στολή Καραμανλή, να φωτίζουν ο ένας τον άλλο με φακό σε μια σκοτεινή συνέντευξη τύπου. Γιατί όχι και ένας, ντυμένος Προμηθέας, δίπλα τους να ανάβει φωτιά με τη φλόγα της Ν.Δ. προμηνύοντας επερχόμενο εργασιακό μεσαίωνα; Ίσως, δίπλα και ο Δίας με έναν σβησμένο κεραυνό στα χέρια του;
Θα γελούσα πολύ, αν κοβόταν το ρεύμα στη Ρηγίλλης για έναν «απλήρωτο» λογαριασμό που θα κατέγραφε τα αιτήματα τους.
Θα γέμιζα ικανοποίηση, αν μου χάριζαν το λογαριασμό τού Μαρτίου.
Θα ευθυμούσα, αν έκαναν έκκληση για συναδερφική στήριξη στο «ρεύμα» Βενιζέλου.

Πρωτοτυπήστε!! Δώστε μας κίνητρα να σας στηρίξουμε.
Όλοι θέλουμε μιαν έξυπνη και φωτεινή Ελλάδα!

Το επάγγελμα …κάνει ταμείο

Ο επαγγελματικός προσανατολισμός, που ούτως ή άλλως ήταν αποπροσανατολισμένος στη χώρα μας, θα θέσει άλλη μια ανορθόδοξη παράμετρο στην ορθή επιλογή επαγγέλματος, αυτή του ασφαλιστικού του ταμείου.
Το διαφαινόμενα καλύτερο ασφαλιστικό ταμείο που θα προκύψει από την επικείμενη κυβερνητική ασφαλιστική ρύθμιση, όλως τυχαίως, μοιάζει να είναι αυτό των δημοσιογράφων.
Οι δημοσιογράφοι κατάφεραν να αποκτήσουν, με χαριστικό νόμο, ειδικό ταμείο για τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στο οποίο θα μετέχουν αυτοί και μόνον αυτοί, αποκλείοντας από το προνομιούχο ταμείο και όλα τα παρεμφερή- στο δημοσιογραφικό- επαγγέλματα.
Το ’χει και λίγο το κουσούρι ο Έλληνας που, αντί να σκέφτεται πώς θα εργάζεται, σκέφτεται πώς θα συνταξιοδοτηθεί.
Οπότε προβλέπεται στο πρόσφατο μέλλον η ζήτηση για το δημοσιογραφιλίκι να είναι αυξημένη και να φυτρώνουν σαν μανιτάρια οι σχολές δημοσιογραφίας.

-Εεεε, σε σας απευθύνομαι, ιδιωτικές σχολεεεές.
Ξυπνήστε!
Βγάλτε διαφήμιση:
“Γίνετε δημοσιογράφοι. Διαλέξτε το επάγγελμα με το καλύτερο ασφαλιστικό ταμείο”.