Αλλάξτε τους τα φώτα…αφήστε μας να βλέπουμε!

Η διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων τού οποιουδήποτε συνδικαλιστικού οργάνου υπό τη μορφή απεργίας είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμα και αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δημοκρατίας στα ευρύτερα όρια του εργασιακού τομέα.
Το ακριβοδίκαιο των διεκδικήσεων δεν είναι απόλυτα μετρήσιμο και η πλέον υπολογίσιμη γνώμη που δρα καταλυτικά, τόσο στο βαθμό και στη διάρκεια διεκδίκησης όσο και στην αποτελεσματικότητα αυτής, είναι η κοινή γνώμη.
Αυτή είναι που μπορεί να στηρίξει το δίκαιο του εργαζομένου.
Αυτή είναι που πιέζει κάθε κυβέρνηση αντλώντας δύναμη από την ψήφο της.
Αυτή είναι που θα συμμαχήσει στο σωστό, στο δίκαιο, στο αξιοκρατικό μαζί του.
Αυτή είναι που θα αναδείξει το πρόβλημά του με τον καλύτερο τρόπο.
Αυτή είναι που θα προτείνει λύσεις.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, όλοι μας πως η συγκατάθεση της κοινής γνώμης σε οποιαδήποτε κινητοποίηση συνδικαλιστικού φορέα είναι απαραίτητη.
Η αγωνία κάποιων εργαζομένων να προστατέψουν κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα τούς οδηγεί στην προσπάθεια διαχείρισης -δια της πρόκλησης- της κοινής γνώμης, με σκοπό να την χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους.

Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί αυτό των συνδικαλιστών της Δ.Ε.Η. που, περιορίζοντας τη διανομή ρεύματος, άφησαν την κοινή γνώμη στο σκοτάδι και έχασαν μαζί με τη συμμαχία και το όποιο τους δίκαιο.
Θεωρώ αυτονόητες τις ευθύνες της διοίκησης της Δ.Ε.Η. που κατένειμε το ρεύμα όπου και όπως αυτή ήθελε προσπαθώντας έτσι να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον των εργαζομένων. Δεν θα περίμενα και κάτι άλλο από μια διοίκηση που σκοπό έχει να διαφυλάξει τα συμφέροντα της κυβέρνησης.
Περιμένω, όμως, ένα κοινό μέτωπο όλων των εργαζομένων για ένα δίκαια κατανεμημένο ασφαλιστικό σύστημα. Εάν όποιος έχει τα πιο ισχυρά μέσα ανεξαρτητοποιείται και διεκδικεί για ίδιον όφελος και εις βάρος των άλλων (βλέπε δημοσιογράφοι), τότε θα την πληρώσουν για ακόμη μία φορά οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Σε συλλογικές κινητοποιήσεις οι οποιεσδήποτε μέθοδοι και πρακτικές (διακοπή ρεύματος-νερού, κλείσιμο δρόμων κ.α.) νομιμοποιούνται κατά κάποιον τρόπο από το σκοπό που είναι το κοινό καλό και αγιάζει τα μέσα.
Ωστόσο, σε μεμονωμένες διεκδικήσεις θα ήταν πιο χρήσιμο η ανάδειξη των αιτημάτων να γινόταν με έναν πιο πρωτότυπο τρόπο και με το μικρότερο δυνατό κόστος για τον απλό πολίτη.
Θα φανταζόμουν με ευχαρίστηση, με βάση και τη χρονική συγκυρία, τους συνδικαλιστές της Δ.Ε.Η., ντυμένους με στολή Καραμανλή, να φωτίζουν ο ένας τον άλλο με φακό σε μια σκοτεινή συνέντευξη τύπου. Γιατί όχι και ένας, ντυμένος Προμηθέας, δίπλα τους να ανάβει φωτιά με τη φλόγα της Ν.Δ. προμηνύοντας επερχόμενο εργασιακό μεσαίωνα; Ίσως, δίπλα και ο Δίας με έναν σβησμένο κεραυνό στα χέρια του;
Θα γελούσα πολύ, αν κοβόταν το ρεύμα στη Ρηγίλλης για έναν «απλήρωτο» λογαριασμό που θα κατέγραφε τα αιτήματα τους.
Θα γέμιζα ικανοποίηση, αν μου χάριζαν το λογαριασμό τού Μαρτίου.
Θα ευθυμούσα, αν έκαναν έκκληση για συναδερφική στήριξη στο «ρεύμα» Βενιζέλου.

Πρωτοτυπήστε!! Δώστε μας κίνητρα να σας στηρίξουμε.
Όλοι θέλουμε μιαν έξυπνη και φωτεινή Ελλάδα!