Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Άχνα και… Κανέλλη

Ο Κανέλλος κάθε πρωί ξεκινά για την οικοδομή με το τσιγάρο να κρέμεται στα χείλη. Περπατάει στο δρόμο βλοσυρός και σκυφτός με το ζωνάρι λυμένο να σέρνεται ξοπίσω του. Κάποιος δε θα το πατήσει; σκέφτεται. Φτάνει στο γιαπί-TV, ανάβει και άλλο τσιγάρο, φορτώνεται το πηλοφόρι και το μυστρί (γιατί αυτό ως γνωστόν κάνει τους επαναστάτες άντρες), ρίχνει ένα ηλεκτροφόρο βλέμμα στους λοιπούς πανελίστες, φτύνει στο πάτωμα, τραβάει μια ρουφηξιά απ’ το βαρύ φραπέ του και παίρνει θέση μάχης. Θα σας ισοπεδώσω, σκέφτεται. Θα αμολήσω τον οχετό και δε θα πάρετε χαρτωσιά. Και αν δεν πιάσει και αυτό τότε θα σας πνίξω φυσώντας μια γερή ρουφηξιά απ’ το σέρτικο στα μούτρα σας.
Κάποιος από τους συνομιλητές τολμά να αρθρώσει μια υποψία διαφωνίας. Και τότε ο Κανέλλος o ακυβέρνητος με μια γρήγορη κίνηση ορμάει σαν γατόπαρδος και τον αρπάζει από το λαιμό. Ο δυστυχής συνομιλητής αιφνιδιάζεται. Kάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να ξεφύγει από τη θανατηφόρα λαβή. Καθώς παλεύει ξέπνοος ακούει τον Κανέλλο να καγχάζει:
-Και μην αρχίσω τώρα να λέω για το ’ξώγαμο της θείας σου της Κίτσας που τα ’χε με την ξαδερφονύφη του πατέρα σου…
Αυτό ήταν! Τον ισοπέδωσε!
Σφουγγίζει τον ιδρώτα του τελετουργικά με το λιωμένο από τη δημοκρατική γυμναστική μαντήλι και επιστρέφει στη θέση του ψάχνοντας για το επόμενο θύμα. Αφού επιπλήξει και τον τηλεπαρουσιαστή ακόμη και για το χρώμα της γραβάτας του, αποχωρεί από το πάνελ με ύβρεις και χειρονομίες. Από το μένος του δε θα γλυτώσει ούτε ο ταξιτζής ούτε και το μπασταρδεμένο σκυλάκι του θυρωρού που τόλμησε να κουνήσει την ουρά του στο διάβα του. Βουτάει στο κρεβάτι του με ορμή κλείνει τα μάτια και ρίχνει ένα τρικούβερτο καυγά με τα όνειρα του. Το πρωί τον βρίσκει με ανανεωμένο θυμό, έτοιμο να ορμήξει και πάλι.
Και μη σας λάχει στο δρόμο σας!!!

Αλέξης σε σενάριο Αλέκου

Καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή και παρατηρώντας τα σχόλια μου, βλέπω πως πάλι κάτι μου λείπει. Είναι η δεύτερη εβδομάδα που γράφω, με τίτλο αυτή τη φορά. Υπάρχει…λόγος είναι ο τίτλος και, παρόλο που προσπάθησα να συμπεριλάβω με κριτική διάθεση στη στήλη μου όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, κάποιος μου ξεγλιστράει. Πρόκειται για τον Αλέκο Αλαβάνο, τον πρόεδρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..Αλέκο, σε περίμενα μια εβδομάδα με το δάχτυλο στη σκανδάλη και εσύ με πυροβόλησες και μάλιστα δύο φορές. Την πρώτη, με την απόφαση σου να μη διεκδικήσεις εκ νέου την προεδρία και μάλιστα σε ένα χρονικό σημείο που υπάρχει προοπτική για το κόμμα σου και για σένα προσωπικά, κάτι που απαιτεί θάρρος και τόλμη. Τη δεύτερη, με την επιλογή σου να στηρίξεις ένα νέο άνθρωπο, τον Αλέξη Τσίπρα, κάτι που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο ως επιλογή. Δεν Υπάρχει…λόγος να σου ασκήσω κριτική και δε θα το κάνω. Υπάρχει…λόγος να γράψω για σένα και ο λόγος είναι για να σε συγχαρώ που έβγαλες από μέσα μου μια γλυκιά μελωδία αρπίζοντας τις ευαίσθητες πολιτικές μου χορδές.


Το ρίσκο φέρνει όραμα…τ’ όραμα φέρνει μέλλον!

Προγραφές

Ένα «φλέγον» ζήτημα που απασχολούσε τον –μετά την 11 Νοεμβρίου- Γιώργο Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ) ήταν η αξιοποίηση ή μη του Βενιζέλου και των ανθρώπων που υποστήριξαν σθεναρά την υποψηφιότητα του. Τελικά, αποφάσισε να λειτουργήσει «ενωτικά» και να αποκλείσει από τα προσωρινά εσωκομματικά όργανα τους αντιΓΑΠφρονούντες.
Ο ΓΑΠ, αφού «έκαψε» πολιτικά όλους τους ανθρώπους του Βενιζέλου, τους χρέωσε στον Ανδρέα Λοβέρδο, τοποθετώντας τον υπεύθυνο για τους πυρόπληκτους, επηρεασμένος, ίσως, και από τον «πυροσβεστικό» ρόλο του τελευταίου στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου. Η αντίδραση του Α. Λοβέρδου ήταν άμεση, αφού άλλαξε το τηλεφωνικό νούμερο του πολιτικού του γραφείου σε 199 και, κυκλοφορώντας με έναν μεγεθυντικό φακό στο χέρι και μια μάνικα στο άλλο, προσπαθεί να ξεσκεπάσει πυρομανείς και να σβήσει τις όποιες πολιτικές πυρκαγιές. Πάντως, εγώ δεν βλέπω κανέναν στο ΠΑΣΟΚ να παίζει με τα σπίρτα και αυτό που προέχει είναι η ενότητα, η οποία διασφαλίζεται με τη συμμετοχή όλων των «ρευμάτων», ειδάλλως το πολιτικό μέλλον του ΠΑΣΟΚ προ(δια)γράφεται δυσοίωνο!

Το ανέκδοτο του γαλάζιου λαγού

Ο εκλεκτός των επικοινωνιολόγων και πρωθυπουργός της χώρας μας, Κώστας Καραμανλής, κάλεσε ένα ωραίο πρωί στο γραφείο του τους Θοδωρή Ρουσόπουλο και Βασίλη Μαγγίνα
–Θέλω, τους είπε, να επιλέξω τον υπουργό απασχόλησης που θα λύσει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας. Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει ο άνθρωπος που θα αναλάβει αυτή τη δύσκολη αποστολή;
Τότε ο Θ. Ρουσόπουλος πήρε το λόγο και είπε:
-Ο άνθρωπος που ψάχνουμε πρέπει να έχει μεγάλα αυτιά και κοντή ουρά!
–Γιατί; ρώτησε έκπληκτος ο πρωθυπουργός.
–Επειδή, απάντησε ο Θ. Ρουσόπουλος, μόλις καταθέσει το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, θα τον κυνηγήσουν τόσα εκατομμύρια εργαζόμενων, που θα πρέπει να γίνει λαγός!
-Και πού θα βρούμε τέτοιο κορόιδο; αναφώνησε ο Β. Μαγγίνας και συνέχισε να ροκανίζει ατάραχος το καρότο του!!

Ο Χάαν και … ο ΄΄Χάνος΄΄

Στην παγκόσμια συνεύρεση των υπουργών υγείας που πραγματοποιήθηκε στην Κίνα παραβρέθηκε και ο δικός μας υπουργός. Το θέμα της διάλεξης που έδωσε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ήταν η περιγραφή του εθνικού συστήματος υγείας της χώρας μας (Ε.Σ.Υ.) στο οποίο και αναφέρθηκε ως πρότυπο για πολλές χώρες (πιθανώς του τρίτου κόσμου). Κλείνοντας, ο Δ. Αβραμόπουλος θέλησε να τηρήσει τους κανόνες της ελληνικής φιλοξενίας και υποταγμένος στους κανόνες του savoir vivre απευθύνθηκε στο συνάδελφο του Κινέζο υπουργό Υγείας και του πρότεινε να ναυλώσει δωρεάν ένα αεροπλάνο της Ολυμπιακής (που τα ’χουμε περίσσια) και να παραλάβει ένα συνεργείο Κινέζων πολιτών που θα αποτελείται από ιατρούς, νοσηλευτές και δύο ασθενείς, ένα νεφροπαθή και έναν καρκινοπαθή, για να παρακολουθηθούν στα κρατικά ελληνικά νοσοκομεία και να αποκομίσουν εμπειρίες για το πως λειτουργεί ένα πρότυπο σύστημα υγείας. Βέβαια, ο δημοφιλής (γιατί άραγε;) Δημήτρης θεώρησε ότι η πρόταση του θα παραμείνει στα χαρτιά εν αντιθέσει με τον τυπολάτρη Κινέζο ομόλογο του, που, δίχως να γνωρίζει τι εστί Αβραμόπουλος, έλαβε σοβαρά υπ’ όψιν του την πρόταση του mister tipota (παγκάλειος ο χαρακτηρισμός) και του ζήτησε ημερομηνία αναχώρησης, χρόνο παραμονής των συμπατριωτών του και πλάνο δράσης. Ο Αβραμόπουλος, ενώ ψέλλιζε μια τυχαία ημερομηνία, άρχισε να συλλογίζεται ότι ο νεφροπαθής θα παραδώσει τη ζωή του σε μια λίστα αναμονής, πριν ακόμη κάνει την πρώτη του αιμοκάθαρση, και ο καρκινοπαθής θα χρειαστεί τη μεσολάβηση του Κομφούκιου, για να βρει κρεβάτι σε αντικαρκινικό νοσοκομείο της χώρας μας. Σκέφτηκε ότι το αεροπλάνο δεν πρέπει να προσγειωθεί στην Ελλάδα. Πήρε λοιπόν τηλέφωνο στο διευθυντή του πολιτικού του γραφείου και ρώτησε:
-Πόσο κοστίζει μια αεροπειρατεία;
-Είναι ακριβή υπουργέ μου, του απάντησε με μειλίχια ψυχραιμία ο συνεργάτης του.
-Παρήγγειλε μία και χρέωσε την στα αποθεματικά των ταμείων, είπε ο sir Abramopoulos.
Και έζησαν(???) αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Ηθικό δίδαγμα: Οι ασθενείς εν πτήση- το κράτος αεροπειρατής!

Βιοπορτρέτο

Πρώτα, μου είπαν ότι θα βάλουν κάμερες στα γήπεδα. Δεν είπα τίποτα, γιατί πίστεψα ότι έτσι θα γλύτωνα από τους χούλιγκαν που έκαναν κακό στην ομάδα μου. Έπειτα, αποφάσισαν να παρακολουθούν με κάμερες τις διαδηλώσεις. Δε μίλησα, γιατί πίστεψα πως έτσι θα απαλλαγώ από τους κουκουλοφόρους που καταστρέφουν σε κάθε πορεία το μαγαζί της μητέρας μου. Κατόπιν, τοποθέτησαν κάμερες στους δρόμους. Δε μίλησα, γιατί πίστεψα πως έτσι θα προφυλαχθώ από τους τσαντάκηδες και τους ληστές του δρόμου. Αργότερα μου ανήγγειλαν ότι θα βάλουν κάμερες στα σχολεία. Δε μίλησα γιατί θεώρησα πως αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης κατά των ναρκωτικών που απειλούν τα παιδιά μου. Τέλος, έβαλαν κάμερες στη δουλειά μου. Δεν είπα τίποτα, γιατί θεώρησα ότι θα ήταν κίνητρο για τους τεμπέληδες να εργαστούν επαρκώς. Μια μέρα μπήκα στο σπίτι μου και αντίκρισα μια κάμερα να με κοιτά κατάματα. Τότε σήκωσα το κεφάλι, ύψωσα τη φωνή μου και της είπα ότι είναι ανεπιθύμητη στο σπίτι μου, γιατί προσβάλει τα ατομικά μου δικαιώματα και παραβιάζει τα προσωπικά μου δεδομένα. Μου ήρθε δικάσιμος εντός ολίγων ημερών. Ήμουν κατηγορούμενος. Στο δικαστήριο μου απήγγειλαν τις κατηγορίες. Κατηγορήθηκα ως χούλιγκαν-κουκουλοφόρος-ληστής-κακός πατέρας-τεμπέλης. Καταδικάστηκα να τελώ υπό μόνιμη παρακολούθηση. Χειραγωγήσιμος για το «καλό της ανθρωπότητας».

Σιωπή, οπλίζεις τον εχθρό. φωνή τον ετρομάζεις,
Τα λόγια σου ας βγούν μπροστά, στα πόδια μην το βάζεις,
Και αν η φωνή σου δε θα βγει, καν’ τη σιωπή σου ν’ ακουστεί,
Να καταλάβει ουρανούς, να φτερουγάει με αετούς,
Να ακουστεί ελεύθερη!