Άχνα και… Κανέλλη

Ο Κανέλλος κάθε πρωί ξεκινά για την οικοδομή με το τσιγάρο να κρέμεται στα χείλη. Περπατάει στο δρόμο βλοσυρός και σκυφτός με το ζωνάρι λυμένο να σέρνεται ξοπίσω του. Κάποιος δε θα το πατήσει; σκέφτεται. Φτάνει στο γιαπί-TV, ανάβει και άλλο τσιγάρο, φορτώνεται το πηλοφόρι και το μυστρί (γιατί αυτό ως γνωστόν κάνει τους επαναστάτες άντρες), ρίχνει ένα ηλεκτροφόρο βλέμμα στους λοιπούς πανελίστες, φτύνει στο πάτωμα, τραβάει μια ρουφηξιά απ’ το βαρύ φραπέ του και παίρνει θέση μάχης. Θα σας ισοπεδώσω, σκέφτεται. Θα αμολήσω τον οχετό και δε θα πάρετε χαρτωσιά. Και αν δεν πιάσει και αυτό τότε θα σας πνίξω φυσώντας μια γερή ρουφηξιά απ’ το σέρτικο στα μούτρα σας.
Κάποιος από τους συνομιλητές τολμά να αρθρώσει μια υποψία διαφωνίας. Και τότε ο Κανέλλος o ακυβέρνητος με μια γρήγορη κίνηση ορμάει σαν γατόπαρδος και τον αρπάζει από το λαιμό. Ο δυστυχής συνομιλητής αιφνιδιάζεται. Kάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να ξεφύγει από τη θανατηφόρα λαβή. Καθώς παλεύει ξέπνοος ακούει τον Κανέλλο να καγχάζει:
-Και μην αρχίσω τώρα να λέω για το ’ξώγαμο της θείας σου της Κίτσας που τα ’χε με την ξαδερφονύφη του πατέρα σου…
Αυτό ήταν! Τον ισοπέδωσε!
Σφουγγίζει τον ιδρώτα του τελετουργικά με το λιωμένο από τη δημοκρατική γυμναστική μαντήλι και επιστρέφει στη θέση του ψάχνοντας για το επόμενο θύμα. Αφού επιπλήξει και τον τηλεπαρουσιαστή ακόμη και για το χρώμα της γραβάτας του, αποχωρεί από το πάνελ με ύβρεις και χειρονομίες. Από το μένος του δε θα γλυτώσει ούτε ο ταξιτζής ούτε και το μπασταρδεμένο σκυλάκι του θυρωρού που τόλμησε να κουνήσει την ουρά του στο διάβα του. Βουτάει στο κρεβάτι του με ορμή κλείνει τα μάτια και ρίχνει ένα τρικούβερτο καυγά με τα όνειρα του. Το πρωί τον βρίσκει με ανανεωμένο θυμό, έτοιμο να ορμήξει και πάλι.
Και μη σας λάχει στο δρόμο σας!!!