Tα κακαρίσματα

Χρειάστηκε να περιμένουμε πολλούς αιώνες άτολμοι και αναποφάσιστοι για το ποιο θα καθιερώσουμε ως το εθνικό μας φαγητό. Ώσπου ήρθαν οι Γερμανοί και μας έλυσαν τα χέρια μαζί με τις όποιες ενδεχόμενες γαστρονομικές «εθνικές» απορίες.
-Καλαμπόκι, κυρίες και κύριοι,…καλαμπόκι. Αυτό είναι το εθνικό σας φαγητό!

Και ξέρετε ότι οι Γερμανοί δεν κάνουν τυχαίες επιλογές. Κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό, αφού προηγήθηκαν όλες οι απαραίτητες στατιστικές μελέτες.
Καταρχάς, μέτρησαν τις κότες μας. Πάνω από 10.000.000, μαζί με τις αλλοδαπές, και με αμείωτη την υπερκαταναλωτική τους διάθεση για αραβόσιτο.
Έλεγξαν το κοτέτσι. Ανοργάνωτο, όπως όλα τα κοτέτσια της γης. Η μια κότα πάνω στην άλλη κι εγώ πάνω σε σένα, αλλά με θέα … θάλασσα!
Κοτέτσι γωνία, με λίγα λόγια…! Αυτό δεν πωλείται, δεν αλλάζει. Θα πάρει αξία η … εθνική μας προίκα …
Παρακολούθησαν τις σεξουαλικές επιδόσεις της Ελληνίδας κότας και την παραγωγικότητά της σε αβγά! Εδώ, πήραν άριστα οι κότες μας, αφού όλο το 24ωρο «κάθονται» σε όποιον βρουν και χωρίς … προφυλάξεις.
Βέβαια, οι Γερμανοί εντόπισαν και ένα μικρό προβληματάκι στην προτεινόμενή «τους» τροφική … επένδυση. Δεν έχουμε, λένε, εξασφαλίσει τη διαιώνιση του είδους! Και πώς το συμπέραναν αυτό;
-Έχετε κόκορες, αλλά είναι τζούφιοι!
Επισκοπικά, ακόμη, διέκριναν ότι δεν έχουν τους κατάλληλους όρχεις για τεκνοποίηση. Κάτι, στο οποίο δεν μπορούν να βοηθήσουν, γιατί οι τροφαντοί, καρδαμωμένοι γερμανικοί κόκορες θεωρούν φτήνια τη σεξουαλική τους μετανάστευση και μας πηδάνε μόνο σε τουριστικές στάσεις!
Έτσι, μας πρότειναν τη λύση τού τηλεφωνικού σεξ!!! Με τρανταχτά αποτελέσματα, τηλεφωνικές συλλήψεις και «κοτογέννες» με κοτόπουλα άριας φυλής!
Και οι δικές μας οι ανέραστες δεχθήκαν αμέσως. Γέμισαν τους τηλεφωνικούς θαλάμους και περίμεναν να χτυπήσει το τηλέφωνο. Και δώστου τα τηλέφωνα, και να τα κακαρίσματα…μας άκουσε όλη η γειτονιά.
Και στο πρώτο πήδημα, πάνω στον ενθουσιασμό… τους δώσαμε και τον Ο.Τ.Ε…. να μας το «κάνουν» τσάμπα!!!
-Και σ’ όσες δεν άρεσε… να πάτε στο Κεντάκυ!!!, μας είπαν στα γερμανικά και αμετάφραστα!

Κλείνω το σχολιάκι με μια γηπεδική “ρήση” ενός καλού μου φίλου προς γνωστό ποδοσφαιριστή μιας ελληνικής ομάδας.
-Ρε συ Ν……..η, τόση ξεφτίλα πώς την αντέχεις; Κότα, ε, κότα…


Υ.Γ.:Και για να μη λέτε ότι δεν προτείνουμε λύσεις…

Στ’ άρματα,
στ’ άρματα…