Πολιτική είναι η τέχνη του …ΠΑ.ΣΟ.Κ.

“Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού”.
-Κατά πόσο είναι εφικτό να πεισθούν οι «Βενιζελικοί» πολιτευτές ότι ο μέχρι πρότινος ανεπαρκής Παπανδρέου έγινε ξαφνικά μεγάλος ηγέτης?
-Κατά πόσο είναι εφικτό να πεισθούν οι «Παπανδρεϊκοί» πολιτευτές να μην «υπονομεύουν» τον Παπανδρέου όταν, κατά πως φαίνεται, αξιοποιεί πρωτίστως τους-κατά τον ίδιο- υπονομευτές του?
-Κατά πόσο είναι εφικτό να πεισθούν οι ψηφοφόροι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι το κόμμα τους ανακάμπτει όταν δεν έχουν αντιληφθεί κάποιον προφανή λόγο γι’ αυτό?

Είπαμε, πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.
Τώρα, κατά πόσο η επίπλαστη ενότητα που επικρατεί μπορεί να γίνει και πραγματική …στο μέλλον…αυτό είναι άλλο καπέλο.
Για να δούμε, θα βγάλει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το λαγό από το καπέλο ή θα του μείνουν …τ’ αυτιά στο χέρι;