Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Το τείχος

Θέλω τόσο να σε δω, να σε γνωρίσω.

Σε περιγράφουν κάθε μέρα οι γονείς μου και οι φίλοι, οι γείτονές μου και οι πολιτευτές.

Είσαι άραγε τόσο άσχημος όπως ο Κουασιμόδος;

Είσαι άραγε τόσο επικίνδυνος όπως ο Γιάννης Αγιάννης;

Είσαι άραγε φορέας μολυσματικών ασθενειών όπως ο Τομ Χανκς στο "Φιλαδέλφεια";

Είσαι άραγε τόσο άπλυτος όπως ο Κλιντ Ίστγουντ ενός γουέστερν;

Είσαι άραγε τόσο διαφορετικός όπως ο ΕΤ ο εξωγήινος;

...

Θέλω τόσο να σε δω, να σε ρωτήσω.

Ξέρω μονάχα πως ζητάς τη ζωή μου. Γιατί τη δική μου;

Έφταιξα εγώ για την πείνα σου; Τη δίψα σου;

Έκλεψα εγώ τα ρούχα σου; Τα παπούτσια σου;

Σου πήρα από το κομοδίνο τα φάρμακά σου;

Άλειψα μήπως ξοπίτηδες με αλάτι τις πληγές σου;

Στέρησα εγώ τη δημοκρατία από τον τόπο σου;

...

Θέλω τόσο να σε γνωρίζω, να σε ρωτήσω.

Μια περιέργεια, τίποτα παραπάνω.

Ξέρω, δε θα μου λύσει την απορία αυτή το τείχος που ᾽χτισαν ανάμεσά μας.

Μα και αν το γκρέμιζαν, χρόνια μετά, θ᾽ άλλαζε κάτι;

Το ίδιο άσχημος θα ᾽σουν, στοιχηματίζω.

Το ίδιο επικίνδυνος θα ᾽σουν, στοιχηματίζω.

Το ίδιο βρώμικος θα ᾽σουν, στοιχηματίζω

Όχι, δε θέλω να σε δω, ούτε να σε ρωτήσω.