Θέλω τόσο να σε δω, να σε γνωρίσω.
Σε περιγράφουν κάθε μέρα οι γονείς μου και οι φίλοι, οι γείτονές μου και οι πολιτευτές.
Είσαι άραγε τόσο άσχημος όπως ο Κουασιμόδος;
Είσαι άραγε τόσο επικίνδυνος όπως ο Γιάννης Αγιάννης;
Είσαι άραγε φορέας μολυσματικών ασθενειών όπως ο Τομ Χανκς στο "Φιλαδέλφεια";
Είσαι άραγε τόσο άπλυτος όπως ο Κλιντ Ίστγουντ ενός γουέστερν;
Είσαι άραγε τόσο διαφορετικός όπως ο ΕΤ ο εξωγήινος;
...
Θέλω τόσο να σε δω, να σε ρωτήσω.
Ξέρω μονάχα πως ζητάς τη ζωή μου. Γιατί τη δική μου;
Έφταιξα εγώ για την πείνα σου; Τη δίψα σου;
Έκλεψα εγώ τα ρούχα σου; Τα παπούτσια σου;
Σου πήρα από το κομοδίνο τα φάρμακά σου;
Άλειψα μήπως ξοπίτηδες με αλάτι τις πληγές σου;
Στέρησα εγώ τη δημοκρατία από τον τόπο σου;
...
Θέλω τόσο να σε γνωρίζω, να σε ρωτήσω.
Μια περιέργεια, τίποτα παραπάνω.
Ξέρω, δε θα μου λύσει την απορία αυτή το τείχος που ᾽χτισαν ανάμεσά μας.
Μα και αν το γκρέμιζαν, χρόνια μετά, θ᾽ άλλαζε κάτι;
Το ίδιο άσχημος θα ᾽σουν, στοιχηματίζω.
Το ίδιο επικίνδυνος θα ᾽σουν, στοιχηματίζω.
Το ίδιο βρώμικος θα ᾽σουν, στοιχηματίζω
Όχι, δε θέλω να σε δω, ούτε να σε ρωτήσω.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου