Αφιερωμένο σε μία σπουδαία γυναίκα...

Το ψηλότερο, σκληρότερο και μακρύτερο τείχος του κόσμου είναι αυτό που η σκέψη δημιουργεί ανάμεσα στην εκδίκηση και τη συγχώρεση. Δύσκολο να το πηδήξω, δύσκολο να το γκρεμίσω, δύσκολο ν΄ αδιαφορήσω περνώντας απ' το πλάϊ... Δεν ξέρω αν το προσπαθήσω...ή αν θα πνίγομαι καθημερινά στο μίσος...εκφράζοντας τον θαυμασμό μου σε αυτή τη σπουδαία γυναίκα με μπουρμπουλήθρες που σκάνε μόλις πιάσουν αέρα!