Χρίστόδούλός με τόνο

Κοιμήθηκε τη Δευτέρα το πρωί ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αφήνοντας με την τελευταία του πνοή ένα σημαντικό πολύπλευρο έργο εννέα χρόνων. Ένα έργο, θετικό ή αρνητικό, η ιστορία θα το κρίνει. Ένα έργο αναμφίβολα αξιοσημείωτο.

Ένας εκκλησιαστικός ηγέτης με πολιτικές προεκτάσεις στη σκέψη του και εθνικιστικές παρεμβάσεις στο λόγο του. Ένας θρησκευτικός καθοδηγητής προσαρμοσμένος στις ανάγκες των καιρών μα παρασυρμένος από την αξία του λόγου του. Επικοινωνιακός από άμβωνος, αρεστός στους πολλούς, μα μοναχικός στις αποφάσεις του, μη αποκλίνοντας από «την αρχή του ενός ανδρός». Ένας άξιος προστάτης του κλήρου, ένας αταίριαστος μα αξιοζήλευτος διαπραγματευτής των συμφερόντων της Εκκλησίας.
Ένας προσιτός Πατέρας στους νέους ανθρώπους, μεταλαμπάδευσε, στην «καθομιλουμένη», την πίστη, διαφύλαξε με ανέκδοτα την ηθική, αποχαιρέτησε μπουκάλια γυάλινα με χάρτινα μηνύματα γεμάτα αγάπη, αφήνοντάς τα να ταξιδέψουν σε κύματα ερτζιανά, με προορισμό τις καρδιές των ανθρώπων.
Ένας έξυπνος άνθρωπος που φόρεσε πολλές φορές το μανδύα του εθνάρχη, προκατάβαλε το λαϊκό αίσθημα με πολιτικές τοποθετήσεις αγγίζοντας σε μεγάλο βαθμό τα όρια του λαϊκισμού, προκάλεσε άστοχες λαοσυνάξεις με στοιχεία πολιτικού εκβιασμού, διαδραμάτισε ρόλους που δεν του ανήκαν.
Ένας ρασοφόρος εκφραστής διεθνών αγωνιών, ένας αυτόκλητος υπερασπιστής των εθνικών μας θεμάτων.
Από όσα προαναφέρω διαφαίνεται ένα προφίλ ανθρώπου που κατάφερε να διχάσει τον κόσμο, να διαχωρίσει τις θέσεις και τις πρακτικές του από τους προκατόχους του, χωρίς ο διαχωρισμός αυτός, δυστυχώς, να αγγίξει τις σχέσεις εκκλησίας-κράτους. Κινούμενος σύμφωνα με τη ρήση «έχεις εχθρούς, άρα έχεις άποψη», διεκδίκησε τη λαϊκή στήριξη με τόλμη, θάρρος, θράσος, κατάφερε να σηκώσει τον εκκλησιαστικό πήχη ψηλότερα, να δώσει νόημα στην πίστη των πιστών και απαντήσεις στην αμφισβήτηση των θρησκευόμενων αντιρρησιών, έδωσε ρόλο πρωταγωνιστικό στην εξασθενούσα ορθοδοξία να ορθοτροπήσει.

Ορμώμενος από τη φράση «ο αποθανών δεδικαίωται» κρατώ, απ’ όσα παραπάνω έγραψα, μόνο τα σκούρα τονισμένα γράμματα, αυτά που ομορφαίνουν τη σκέψη μου, που δίνουν γεύση στην ανάμνηση, κουράγιο στη ζωή μου και αφήνω τ’ άλλα ατόνιστα, ασήμαντα, αδιάφορα…

Καλό ταξίδι Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος…