Σακάτικα χαμόγελα

Ωριμάζει το ψέμα μέσα μου και κρύβεται πιο έντεχνα
στα έγκατα του νου
Εγώ τυφλά ακολουθώ το νήμα που ’χει στρώσει
στους δρόμους του μυαλού
Και ναρκισσεύεται σαν καθρεφτίζεται στα μάτια μου.


Λέξεις πολλές στο στόμα μου παλεύουνε
μιαν έξοδο να βρουν
Αν τις κρατήσω με πληγώνουνε
αν τις αφήσω με μισούν
Καθώς στα χείλη μου χορεύουνε
Χαϊδεύονται θαρρούν.


Με κουράζει η υποκρισία
Με γερνάει ένα ψεύτικο, σακάτικο χαμόγελο…
μια τυπική κοινωνική αντίδραση
που αγγίζει τα όρια του γέλιου ή του γελοίου
Με τρομάζει αυτός που φαίνομαι ότι γίνομαι, ότι είμαι



















Ίσως με γνώρισαν μαζί σου για να μη με γνωρίζω.
Μα εγώ σκοπεύω, με τον τρόπο μου, να μη με ξεχνώ
Και συ που με διαβάζεις, μη σε ξεχνάς
Έτσι, να μην ξεχνιόμαστε…άνθρωπε.


Ας είναι το 2008 μια καλή χρονιά… για όλους μας.
Ας φέρει το νέο έτος λιγότερα σακάτικα χαμόγελα….
για όλους μας.