ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ (κοσσο)ΒΑΡΟΣ

Παρόμοιες περιπτώσεις με αυτή του Κοσσυφοπεδίου υπάρχουν περίπου διακόσιες ανά την υφήλιο. Η Σερβία φαίνεται να πληρώνει πολιτικά λάθη του 1999 και ιμπεριαλιστικές τάσεις κατευθυνόμενων μερίδων λαών που ονειρεύονται πρωταγωνιστικούς ρόλους και υποδύονται ρόλους κομπάρσου σε όνειρα άλλων.

-Ατάραχη χτυπά η καρδιά του εθνικισμού στο παγκόσμιο σώμα δίνοντας ρυθμό σε ακραίες οργανώσεις, ζωή σε ψευδοκράτη.
- Η ειρηνική συνύπαρξη των λαών φαντάζει ρήση Αισώπεια στη σκέψη ενός ανθρώπου απλού.
-Ξέμπαρκοι οραματιστές θαρρούν πως ο φανατισμός τιθασεύεται μόνο με όραμα.
Σαν το λιοντάρι που ο λοστός μόνο το αγριεύει.
-Το διεθνές δίκαιο παραμορφώνεται συχνά στα χέρια συμφερόντων των δήθεν υπερασπιστών του. Κήνσορες που στα χέρια τους την πλαστελίνη των λαών φτιάχνουνε όπως θέλουν.
-Κράτη αιμοδιψή και αδίστακτα, με γλώσσα νόθα και αστήρικτη καταγωγή, κρύβουν την άγνοιά τους με μια ασιδέρωτη σημαία και δικαιολογούν την ύπαρξη τους με σύνορα από σπιρτόκουτα καμένα. Κράτη αδιάφορα και ασήμαντα παίζουν το ρόλο τους καλά, τόσο καλά, που γίνονται ρόλος και αυτά, ασυνείδητα, έστω για λίγα χρόνια.

Παράξενο μου φαίνεται πως στο όραμα του διεθνισμού, της ειρήνης των λαών, της συνεργασίας των ανθρώπων, της αντι-ρατσιστικής συνείδησης, της τολμηρής συμβίωσης, της κοινωνικής φροντίδας, εμείς κουνάμε το κεφάλι συγκαταβατικά στη δημιουργία κρατών με υποβαλλόμενη εθνική συνείδηση, τρέφουμε με μίσος άσβεστο λαούς ασυνείδητους, δημιουργούμε με τέχνη αριβιστές πολιτικούς.

Πώς η δημιουργία τέτοιων τελεσφόρων κρατών βοηθάει το ευρωπαϊκό και, κατά συνέπεια, το παγκόσμιο όραμα;
Πώς ενώνουμε,χωρίζοντας;
Τα βαλκάνια έγιναν ωρολογιακή βόμβα.
Ένας νέος πόλεμος είναι προ των πυλών.
Και εμείς ανταλλάσσουμε ονομασίες με τι; Τι ψάχνουμε να προφυλάξουμε;
Ξεπουλάμε τη γεωπολιτική μας σκέψη με πρόσκαιρους ψηφοθηρικούς πολιτικούς σχεδιασμούς.
Σαν ζώα ασχεδίαστα, κυνηγάμε την ουρά μας.
Πώς ενώνουμε, χωρίζοντας;
Πολιτικοί μας γίνονται γελωτοποιοί υπερδυνάμεων, φτιάχνουν τη διάθεσή τους, χαρίζουν, με ακροβατισμούς, όνειρα ελληνικά, ανθρώπινα. Με φτηνές διαπραγματεύσεις αγοράζουν εύνοια, με λάσπη χτίζουν προσωπικές φιλοδοξίες, με στυγνή αδιαλλαξία διχοτομούν ελπίδες. Εκπροσωπούν εμάς, δήθεν για μας, όλα για την πατρίδα, δήθεν για την πατρίδα. Και εμείς, συμμέτοχοι νοεροί, παρακολουθούμε βουβοί, χωρίς να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε ή να κάνουμε κάτι γι’ αυτό.
Το ίδιο ένοχοι.
Πώς ενώνουμε, χωρίζοντας;
Έρχεται και η Κύπρος με νέα κυβέρνηση και το ψευδοκράτος μπρελόκ στο θηλάκι της. Εκεί, τι θα προσφέρουμε;
Πόσα ακόμη κράτη θα αφήσουμε να δημιουργηθούν;
Πώς ενώνουμε, χωρίζοντας;