Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

Τηλεοπτικός χιονιάς


Ένας Έλληνας κάνει διακοπές στη Χαβάη.
Εκεί που τεμπελιάζει στην παραλία και αφήνει τον ήλιο να εργάζεται για το τροπικό του μαύρισμα, έρχεται δίπλα του ένας άλλος Έλληνας με μια μεγάλη βαλίτσα στο χέρι.
Σταματάει δίπλα του, ανοίγει τη βαλίτσα.
Βγάζει και στρώνει στην καυτή άμμο μια ολόμαλλη κουβέρτα.
Βγάζει από τη βαλίτσα και φοράει ένα γούνινο μαγιό.
-Μην την ψάχνεις, γνήσιο είναι, του λέει. Από αλεπού της Πίνδου.
Συνεχίζει και βγάζει έναν σκούφο.
-Μόλις τον έπλεξε η μάνα μου, λέει.
Συνεχίζει και βγάζει από τη βαλίτσα ένα ζευγάρι δερμάτινα γάντια
Έπειτα, και ένα ζευγάρι γούνινες μπότες.
-Καταπληκτικά βατραχοπέδιλα Καστοριάς, φωνάζει.
Στο τέλος φοράει και ένα ολόσωμο εφαρμοστό sleeping bang και ξαπλώνει
δίπλα στον έκπληκτο τουρίστα, ο οποίος και ρωτάει:
-Πολύ κρύο στην Ελλάδα;
-Μην τα συζητάς, χιόνι και παγετός, απαντάει και,
ξάφνου, αρχίζει να τουρτουρίζει.
-Κρυώνεις;, τον ρωτάει έντρομος ο τύπος.
-Πάρα πολύ.
-Μα εδώ έχει 45 βαθμούς Κελσίου.
-Έπαθα κρυοπαγήματα.
-Πώς;
-Δεν είχα τι να κάνω στο ξενοδοχείο και είδα τις ειδήσεις σε ελληνικό δορυφορικό κανάλι.
-Και οι τηλεπαρουσιαστές δεν ντρέπονται, που σε βομβάρδισαν με χιόνι;
-Δεν μιλάνε.
-Γιατί;
-Είναι χιονάνθρωποι.
-Και το ραδιόφωνο; Τι κάνει;
-Δίνει λύσεις, προτείνει…
-Πώς;
-Παίζει συνέχεια Πρωτοψάλτη.
-Ποιο τραγούδι;
-«Τότε ετοιμάσου για Χαβάη», και να ’μαι!!
-Να συστηθούμε; …Λευτέρης.
-…Θωμάς!!!